Alimenty na dzieci to obowiązek rodziców

Jestem samotną matką wychowującą dwuletnie bliźnięta. Ojciec dzieci czasami płaci dobrowolnie po 600 zł (na oboje). To nie wystarcza na zaspokajanie nawet podstawowych potrzeb dzieci. Planuję wystąpić do sądu o alimenty. Zastanawiam się, o jaką kwotę mogę wnosić. Jeśli ojciec dzieci nie pracuje, to czy jest szansa, że sąd zasądzi alimenty?

- Alimenty zależą od usprawiedliwionych potrzeb uprawnionego oraz od zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego do alimentacji. To, że ojciec dziecka nie pracuje, nie ma większego znaczenia, ponieważ zasadą jest oparcie się na możliwościach zarobkowych pozwanego, a nie tylko na jego aktualnych zarobkach.

Możliwości zarobkowe i majątkowe zobowiązanego określają zarobki i dochody, jakie uzyskiwałby przy pełnym wykorzystaniu swych sił fizycznych i zdolności umysłowych, nie zaś rzeczywiste zarobki i dochody.

O zakresie obowiązku alimentacyjnego decydują w każdym razie usprawiedliwione potrzeby uprawnionych dzieci.

Pojęcia usprawiedliwionych potrzeb nie można jednoznacznie zdefiniować, ponieważ nie ma jednego stałego kryterium. Przyjmuje się, że chodzi o potrzeby, których zaspokojenie zapewni (…) prawidłowy rozwój fizyczny i duchowy.

Zawsze jednak każde dziecko musi mieć zapewnione podstawowe warunki egzystencji w postaci wyżywienia zapewniającego jego prawidłowy rozwój fizyczny, stosowną do wieku odzież, środki na ochronę zdrowia, kształcenie podstawowe i zawodowe oraz na ochronę jego osoby i majątku. Wyjście poza te potrzeby zależy od osobistych cech dziecka oraz od zamożności i przyjętego przez zobowiązanego modelu życia.

Dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej niezależnie od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy oddzielnie. Rodzice jako zobowiązani do alimentacji dzieci winni dzielić z nimi nawet niezbędne środki z własnego utrzymania. Wysokość alimentów dla dziecka ustalana jest w stosunku do jego potrzeb. Do pozwu dołączyć należy dowody potwierdzające wydatki na utrzymanie.