Baptyści w Bielsku Podlaskim. Historia ich zboru sięga czasów bieżeństwa

W zakładaniu bielskiego zboru ogromną rolę odegrał Piotr Artysiewicz. Był on z pochodzenia bielszczaninem, który jak wielu innych mieszkańców tych ziem opuścił rodzinne strony i, w obawie przed frontem niemieckim 1915 roku, uciekł do carskiej Rosji. Nie wiadomo co się z nim działo w czasie I wojny światowej. Zachowała się jedynie informacja, iż w pewnym momencie był telegrafistą kolejowym na Polesiu.

W dwa lata po zakończeniu pierwszej wojny światowej, w 1920 roku, powrócił do rodzinnego Bielska. Zamieszkał na stałe przy ulicy Dubicze 3. Od razu zaczął szukać zainteresowanych słowem bożym. Wśród osób, które powróciły do Bielska z uchodźstwa, znalazło się kilku zainteresowanych. Wśród nich była rodzina Kordziukiewiczów. Ona otworzyła swój dom dla spotkań religijnych. Piotr Artysiewicz organizował w Bielsku tak zwane „jewangeliskije biesiedy”. Podczas tych spotkań czytano i rozważano Pismo Święte i prowadzono dyskusje religijne. Wokół Piotra Artysiewicza gromadzili się ludzie o różnych przekonaniach i o różnym stopniu wykształcenia. Piotr Artysiewicz, studiując dokładnie Biblię, doszedł do przekonania, że musi przyjąć chrzest święty w obrządku chrześcijan baptystów. W tym celu jesienią 1922 roku udał się do Równego na Wołyniu, gdzie znajdował się zbór ewangelicznych chrześcijan i tam przyjął chrzest (2.X.1922 r.), którego udzielił mu prezbiter Aleksy Niczyporuk.

Nie wszystkim się to podobało. Z powodu wstąpienia do Kościoła baptystów Piotra Artysiewicza spotkały trudności oraz niechęć części mieszkańców. W tym samym roku nawiązał on kontakt z Danielem Kędysiem ze wsi Morze, który baptystą został w 1918 roku, a chrzest przyjął w miejscowości Dimitryjewskie nad Donem. Współpraca zaowocowała powstaniem oficjalnie Zboru Ewangelicznych Chrześcijan Baptystów w Bielsku. Wkrótce Artysiewicz porozumiał się z Łukaszem Dziekuć-Malejem, pastorem zboru w Brześciu nad Bugiem. Bielsk został placówką zboru brzeskiego.

4 sierpnia 1927 r. odbył się pierwszy chrzest w Bielsku na rzece Białka, którego udzielał Łukasz Dziekuć-Malej.

Piotr Artysiewicz, Daniel Kędyś, Konstanty Kordziukiewicz oraz Borys Fiedorowicz z Bielska byli przez długi czas filarami Kościoła Baptystów w Bielsku. Spotkania biblijno-modlitewne odbywały się w małym pokoju u Piotra Artysiewicza, a w latach trzydziestych w domu Kordziukiewicza przy ul. Narutowicza 22.

Piotr Artysiewicz odziedziczył po ojcu warsztat kuśnierski i po krótkim czasie zdobył wysokie kwalifikacje w tym zawodzie. Każdemu klientowi mówił o swej wierze. Wielu z nich zainteresowało się jego słowami. Zbór szybko się rozwijał, wierni krzewili naukę. Spotykali się jednak z problemami. Każde spotkanie pastora z wiernymi trzeba było meldować w komendzie powiatowej, inaczej groziło rozpędzenie i kara pieniężna. Były trudności związane z pochówkiem zmarłych członków zboru. Jeden z takich incydentów miał miejsce we wsi Parcewo. Gdy po śmierci Wasilija Mojsika członkowie zboru chcieli pochować brata, ludzie podburzeni przez proboszcza postanowili nie wpuścić nieboszczyka na żaden z dwóch cmentarzy. Po dość długim czasie oczekiwania i interwencji policji postanowiono w końcu wpuścić kondukt żałobny. Postawiono jednak warunek – trumna została wniesiona na teren cmentarza przez dziurę w płocie a nie bramę. Przeszkodą w życiu i pracy zboru był brak pomieszczenia, w którym mogłyby się odbywać nabożeństwa. Wierni zbierali się na modlitwę w małym pokoiku Artysiewiczów. W latach 30-tych rodzina Kordziukiewiczów pobudowała własny domek przy ulicy Narutowicza 22 i większą część przeznaczyła na odprawianie nabożeństw.

W 1937 r. po raz pierwszy bielscy baptyści postanowili przeprowadzić ewangelizację okolicznych mieszkańców. W całym mieście były rozpowszechnione zaproszenia drukowane w Bielsku.

W 1938 roku miał miejsce drugi publiczny chrzest, prowadzony przez prezbitera Filipa Lewczuka z Brześcia. W tym czasie zbór liczył 46 członków rozproszonych w 16 miejscowościach. Pod koniec września 1938 roku na spotkaniu, któremu przewodniczył Jan Mackiewicz, wybrano jednogłośnie przewodniczącego zboru. Został nim Piotr Artysiewicz. Zbór dalej się rozwijał, planowano budowę domu modlitwy i zatrudnienie pastora. Arysiewiczowie zadecydowali ofiarować plac pod budowę domu modlitwy i zaczęli zbierać ofiary na ten cel. Plany te pokrzyżował wybuch II wojny światowej. Zmiany władzy, okupacja ciężko odbiły się na życiu Zboru. Kilku członków zginęło, kilku odeszło.

Po wojnie w 1945 roku Zbór wzrósł liczebnie dzięki osiedlaniu się kilku rodzin. W 1948 roku osiedliła się w Bielsku rodzina Mackiewiczów. W tym czasie nabożeństwa odbywały się w mieszkaniu pani Witerowej przy ulicy Łąckiej. Liczny zbór nie mógł się tam jednak pomieścić. Miasto podczas działań wojennych zostało zniszczone i nie dawało nadziei na lepsze lokum pod nabożeństwa. Pojawiła się jednak możliwość nabycia posesji wraz z mocno uszkodzonym budynkiem, w którym przed wojną mieściła się szkoła żydowska. W kancelarii notariusza w Białymstoku nabyto prawnie za cenę 110 tys. złotych wyżej wymienioną posesję od Wojewódzkiego Komitetu Zrzeszenia Żydowskiego. Radość nie trwała długo, komitet w całości wyemigrował, powstał nowy, który wystąpił z wnioskiem , aby ponownie zapłacić za nabytą przez Zbór posesję. Wniosek argumentowano tym, że poprzedni komitet nie był upoważniony do sprzedania tejże nieruchomości. Na wniosek komitetu władze państwowe wydały zarządzenie unieważniające akt kupna nieruchomości. Cała posesja wraz z budynkami przeszła na rzecz skarbu państwa.

W 1953 roku zbór bielski przeorganizował się na trzy samodzielne zbory: Zbór w Bielsku – przewodniczącym został brat Artysiewicz; Zbór w Orli – przewodniczącym był śp. brat Jaremowicz, a obecnie brat Stefan Hajdukiewicz; Zbór w Kleszczelach – przewodniczący brat Aleksy Niczyporuk. Zbór w Bielsku z powodu tego podziału liczebnie zmniejszył się dość nieznacznie, przybyłe do Bielska rodziny wypełniły te straty. Zaczęto myśleć o budowie nowego domu modlitwy.

W 1976 roku rozpoczęto budowę na zakupionym placu przy ul. Kazimierzowskiej 40. W listopadzie 1980 roku odbyło się jego uroczyste otwarcie.