Ctenanthe to popularna roślina doniczkowa o trudnej nazwie. Poznaj tajniki uprawy „rośliny modlącej się”. Wymagania i pielęgnacja ctenanthe

Ctenanthe należy do bardzo popularnych ostatnio roślin doniczkowych. Trudno się temu dziwić, gdyż ich piękne, duże, barwne, wzorzyste liście mogą stać się atrakcją każdego wnętrza. Roślina słynie też ze szczególnego zwyczaju składania na noc liści blaskami do siebie (nyktynastia), co jeszcze bardziej podnosi jej atrakcyjność. Ruchy liści umożliwiają jej tzw. poduszki stawowe, tworzące się u podstawy blaszki liściowej. Z powodu swojego niezwykłego zachowania, roślina doczekała się nawet nazwy zwyczajowej „rośliny modlącej się” lub „modlitewnej”. Taką cechę mają też kalatee i maranty, a wszystkie te rośliny są ze sobą spokrewnione.
Ctenanthe mogą też kwitnąć, a ich kwiaty bywają interesujące, ale na egzemplarzach uprawianych w mieszkaniach rzadko się pojawiają.

Warto wiedzieć, że dość niewygodna nazwa ctenanthe pochodzi od greckich słów: grzebień (ktenos) i kwiat (anthos).

Spośród wielu gatunków ctenanthe, w mieszkaniach spotyka się głównie trzy z nich: ctenanthe burle-marxii, ctenanthe lubbersiana i ctenanthe oppenheimiana.

• Ctenanthe burle-marxii dorasta do ok. 30-50/80 cm i tworzy wzniesione, cienkie, sztywne, nagie pędy, rozrastające się z czasem w duże kępy. Na szczytach każdego z pędów rozwijają się duże, szerokie, owalne, błyszczące, jasnozielone liście, ozdobione ciemnozielonym rysunkiem w postaci szerokich, ukośnych pasów, ułożonych wzdłuż nerwów (wzór przypomina rybie ości, jak w przypadku odmiany „Fishbone”). Od spodu blaszka jest zwykle zabarwiona na bordowo.

• Ctenanthe lubbersiana ma podobny pokrój, ale jest wyższa (ok. 70-80/100 cm) i posiada inaczej ubarwione liście. Ich duża, szeroko-owalna, błyszcząca blaszka jest ciemnozielona i ozdobiona nieregularnymi, żółtymi pasami (np. u odmiany „Golden Mosaic”). U starszych egzemplarzy na szczycie pędu może rozwijać się kilka liści, zebranych w płaski wachlarz z małym kolankiem u podstawy łodyżek.

• Bardzo podobny pokrój i wysokość ma również ctenanthe oppenheimiana, która także odróżnia się od pozostałych gatunków liśćmi. Są one smuklejsze, dłuższe, szeroko-lancetowate, z wierzchu ciemnozielone z licznymi, kremowo-białymi, nieregularnymi przebarwieniami, a pod spodu różowo-bordowe. Szczególnie atrakcyjnie prezentuje się odmiana „Tricolor”, u której białokremowe przebarwienia są bardzo wyraźne.

Choć roślina zyskała w ostatnim czasie spore grono miłośników, trzeba jednak pamiętać, że pochodzi z ciepłych rejonów Ameryki Środkowej i Południowej, a do tego należy do dość kłopotliwej rodziny marantowatych, dlatego w uprawie bywa wymagająca.
W uprawie oczekuje jasnego, ale osłoniętego przed bezpośrednim słońcem stanowiska (preferuje rozproszone światło) oraz żyznej, próchniczej, przepuszczalnej ziemi. Źle znosi zarówno suszę jak i zalanie, dlatego podłoże musi być stale lekko wilgotne, ale nigdy mokre.

Chcąc uniknąć błędów w podlewaniu, doniczkę z rośliną można ustawić w osłonce, której dno wyłożone jest keramzytem. Dzięki temu nadmiar wody odpłynie z doniczki i zgromadzi się na dnie osłonki, z dala od korzeni. Woda będzie też stopniowo parować, nawilżając bezpośrednie otoczenie rośliny, co dla ctenanthe jest bardzo ważne, bo nie lubi suchego powietrza, powodującego u niej zasychanie końcówek liści. Roślina będzie też wdzięczna za ustawianie w jej pobliżu odkrytego akwarium lub nawilżacza powietrza. Ctenanthe przez cały rok powinna mieć zapewnioną dość wysoką temperaturę (ok. 20-24°C), która nigdy nie powinna padać poniżej 10°C. Roślina bardzo źle reaguje też na zimne przeciągi, dlatego zimą nie powinna stać w pobliżu rozszczelnionego okna.

Ctenanthe bardzo łatwo jest natomiast rozmnożyć, dzieląc wiosną rozrośnięte egzemplarze. Z roślin tworzących na pędzie kilka liści, można też pobrać sadzonkę pędową z „kolankiem” i ukorzenić ją w wodzie.

Ctenanthe to przepiękna roślina doniczkowa, ale z racji swojego upodobania do wilgotnego powietrza, najlepiej będzie czuje się w wilgotnych, widnych łazienkach i oknach kwiatowych. Nadaje się także do uprawy w szklanych ogródkach i hydroponice. Jeśli ma pozostać w mieszkaniu, musi mieć zapewnione dostatecznie wilgotne powietrze (pomoże nawilżacz lub akwarium). W donicach najlepiej prezentuje się jako soliter, ale może też tworzyć ciekawe zestawienia z innymi roślinami np. skrzydłokwiatem czy fitonią.