Nasza Loteria SR - pasek na kartach artykułów

Dyplomy AFiP 2020. Wystawa fotografii i wernisaż w Operze i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku (ZDJĘCIA)

Olga Goździewska-Marszałek
Olga Goździewska-Marszałek
Dyplomy AFiP 2020. Wystawa fotografii i wernisaż w Operze i Filharmonii Podlaskiej
Dyplomy AFiP 2020. Wystawa fotografii i wernisaż w Operze i Filharmonii Podlaskiej Mateusz Duchnowski
Akademia Fotografii i Przedsiębiorczości wypuściła w świat kolejnych absolwentów. Adepci fotografii zaprezentowali swoje prace dyplomowe podczas wernisażu (23.08) w Operze i Filharmonii Podlaskiej w Białymstoku. Każde ich zdjęcie opowiada niezwykłą historię miejsca, życia czy symbolu. Wiele z nich budzi emocje. Wystawę można zobaczyć do 13 września.

Wystawa dyplomowa AFiP to różnorodność spojrzeń na osobisty świat młodych artystów. Projekty fotograficzne powstały w ciągu ostatnich sześciu miesięcy, przy wsparciu promotorów: Michała Heller, Grzegorza Jarmocewicza i Tomasza Michałowskiego.

Absolwenci Akademii Fotografii i Przedsiębiorczości w Białymstoku, rocznik 2020, przechodząc bardzo krótki, lecz intensywny proces rozwoju swojej edukacji, poznają nie tylko techniczne aspekty wytwarzania obrazów, ale również zagadnienia ściśle powiązane ze sferą praktyk artystycznych oraz najważniejszych koncepcji teoretycznych. Dzięki temu z dużą swobodą operują medium i stają się świadomymi twórcami, a ich indywidualne wypowiedzi w postaci cykli dyplomowych są zwieńczeniem dwuletniego okresu nauki.

Absolwenci i prace dyplomowe:

Krzysztof Ejsmont – Stan posiadania
Nieustanne starania o podniesienie stopy życiowej oraz gromadzenie dóbr materialnych staje się coraz częściej życiowym celem wielu ludzi. Każdy z nas w jakimś stopniu ulega tej pokusie, nie zastanawiając się, czy kolejny gadżet jest nam niezbędny do życia. Liczymy, że jego posiadanie da upragnione szczęście, sprawi, że staniemy się spełnionymi ludźmi. Tak się nie dzieje, a my wpadamy w błędne koło, wierząc, że osiągniemy to wszystko za następnym lub jeszcze kolejnym razem. Nie potrafimy docenić tego, co posiadamy i nie dostrzegamy – lub nie chcemy dostrzec – ludzi takich jak my wszyscy, żyjących tuż obok, którzy nie mają wiele w sensie materialnym, jednak w innych aspektach bywają od nas znacznie bogatsi.
Projekt zawiera zdjęcia przedstawiające przedmioty należące do osób bezdomnych, które są według nich najcenniejsze. Część to pamiątki z – jak sami to określają – „poprzedniego życia”, które często są ich jedyną własnością. W przeciwieństwie do sporej części ludzi, którym pod względem materialnym wiedzie się lepiej – moi Bohaterowie są niezwykle otwarci, życzliwi i pomocni. Bliższe spotkanie, rozmowa oraz osobiste przekonanie się, jak wygląda ich życie jest niezwykle zaskakujące, skłania do refleksji oraz dokonania zmian we własnym systemie wartości.

Paulina Hendożko – Grzyb, Robak
W życiu każdego człowieka są momenty, gdy zaczyna zastanawiać się nad swoim istnieniem. Na myśl przywołuje wspomnienia z przeszłości. Próbuje cofnąć się myślami do młodzieńczych lat. Często w tym celu odwiedza miejsca, które są z nimi związane.
W pracy dyplomowej zostaje poruszony temat zniszczenia, przemijania oraz tęsknoty za tym, co wydarzyło się kiedyś. Fotografie uzupełnione o zapiski ponad osiemdziesięcioletniej kobiety, opowiadają historię jej życia, a także pozwalają dla widza utożsamić się z nią. Dzięki wizycie w jej domu rodzinnym, który w znaczącym stopniu uległ już destrukcji przywoływane są obrazy w pamięci staruszki zatarte do tej pory przez czas. W dniu, w którym odwiedzamy chałupę zastajemy ją pustą, rozwalającą się, przykrytą pod grubą warstwą kurzu, nawiedzaną jedynie przez dwie istoty – grzyba i robaka.


Anna Piłkowska – (NIE)pełnosprawna – SM – Choroba, której nie widać

Organizacja Narodów Zjednoczonych podaje, że na stwardnienie rozsiane (SM) choruje ponad 2 300 000 ludzi na świecie, w tym ok. 700 000 w Europie. Ilu ludzi choruje w Polsce? - to dokładnie nie zostało ustalone. Trwają próby stworzenia krajowego rejestru chorych. Według Głównego Urzędu Statystycznego szacuje się, że może być to liczba ok 45 000, czyli więcej niż 1 osoba na 1000. Bohaterką pracy dyplomowej jest 21 letnia Zosia – zdiagnozowana od 8 lat. Zosia obecnie studiuje na Uniwersytecie Gdańskim. Choroba, z którą przyszło jej się mierzyć nie jest w stanie odwieść Zosi od realizacji planów i marzeń.

Paulina Radziszewska – Engram
Ślad człowieka jest nietrwały, zmienny i tak jak wszystko dookoła ulega ciągłej zmianie w większej lub mniejszej częstotliwości zanikania. Niekiedy jest on bardzo oczywisty, wyrazisty, takiego, którego nie trzeba szukać czy specjalnie się wysilać, by go ujrzeć, innym zaś razem jest czystko symboliczny. Ukryty w szczelinach dawnej przestrzeni, która ongiś była, pełnią życia teraz jednak ulega zanikaniu, pustce i rozkładowi.
Czas jest niezmienny i formuje przestrzeń w kształt niepodobny do dawnej pamięci. To, co kiedyś pamiętało się z perfekcyjną doskonałością, za jakiś czas może się stać, bladym wspomnieniem, które co jakiś czas przywołuje się w pamięci, aby na powrót ożyło, i tętniło życiem.
Nawet jeżeli materialny ślad miałby zniknąć z przestrzeni to, pozostanie w postaci engramu jako śladu pamięciowego związanego ściśle z przeżyciami i uczuciem, którego zatracenie równoważne jest z utratą emocji związanych z pamięcią o tym, kto pozostawił w nas swój ślad.

Marta Rzodkiewicz – Szczebra
Projekt dyplomowy opowiada o miejscu przywołującym ból i cierpienie. Miejscu nad wyraz szczególnym życiu autorki prac. Tysiącom żywotów wyznaczono tu koniec w imię niesprawiedliwości. Niemożność oraz zwyczajna ludzka bezsilność są odczuwalne podczas przebywania na szczebrzańskich polach. Nieuniknione jednak jest powstawanie nowej cywilizacji na podwalinach poprzedniej. Ten proces to swoisty łącznik między tym co wydarzyło się kilkadziesiąt lat temu, a obecnym budowaniem nowego i szczęśliwego życia. Pamięć oraz szacunek dla tego miejsca i ludzi tam straconych już na zawsze będzie towarzyszyć teraźniejszym i przyszłym pokoleniom.

Adam Safarewicz – Paradoks kłamstwa
W relacjach międzyludzkich prawda i fałsz często idą w parze. Ta obserwacja skłoniła autora prac do poszukiwań zgodnych z pytaniami: czy w świecie materii również możliwe jest zjednoczenie pomiędzy prawdą a fałszem? Czy istnieje taka przestrzeń, w której ten sam obiekt występuje w całkowicie odmiennych postaciach? Cykl Paradoks kłamstwa jest zaproszeniem do patrzenia na otaczający świat i zjawiska z różnych perspektyw. Najczęściej bowiem rzeczy nie są takie, jakimi się nam wydają na pierwszy rzut oka. Dlatego ważne jest, żeby przyglądać się otoczeniu „pod wieloma kątami”, tak by móc wyrobić sobie najbliższy prawdzie obraz. Projekt sam w sobie jest połączeniem figur zgoła niemożliwych, a jednak czerpiących z siebie nawzajem - nauk ścisłych, które rządzą się rozumem oraz sztuki, w której główną rolę odgrywa odczuwanie i wywoływanie wrażeń.

Katarzyna Safarewicz – Portret prawdziwy
W większości przypadków znamy biografie słynnych malarzy. Z kolei niczego albo bardzo niewiele wiemy na temat modeli, którzy stali się sławni dzięki wizerunkom utrwalonym na płótnach. Autorka prac zastanawia się kim w rzeczywistości były postaci na nich przedstawione i jak wyglądało ich życie. Czy były to osoby z krwi i kości, czy wytwory wyobraźni malarza? Jakie były ich losy? Czy zawsze widziały efekt pracy artysty? Te pytania skłoniły do pogłębienia poszukiwań w źródłach historycznych. Cykl fotografii jest próbą opowiedzenia nieznanych historii z prawdziwego życia kobiet powszechnie znanych z obrazów oraz spojrzenia na nie jako na osoby posiadające własną, indywidualną osobowość.

Katarzyna Tuz – Baśnie
Mogłoby się wydawać, że baśnie są tylko piękną opowieścią, pełną magii i fantastyki, oderwaną od rzeczywistości. Jednak każda z nich może odnosić się do czyjejś osobistej historii, odzwierciedlając cząstkę prawdziwego życia. W bezpośrednim odniesieniu może zawierać wiadomość kim jesteśmy i co przeżyliśmy. Za każdym moim zdjęciem stoi jakaś historia. Te obrazy są opowieścią o moich bohaterkach -kobietach pięknych i dojrzałych - o tym kim są i co zdarzyło się w ich życiu.

Wystawę fotografii dyplomowych można zobaczyć w operze do 13 września 2020.

emisja bez ograniczeń wiekowych
Wideo

Dziennik Zachodni / Wielki Piątek

Dołącz do nas na Facebooku!

Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!

Polub nas na Facebooku!

Dołącz do nas na X!

Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.

Obserwuj nas na X!

Kontakt z redakcją

Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?

Napisz do nas!

Polecane oferty

Materiały promocyjne partnera
Wróć na wspolczesna.pl Gazeta Współczesna