Dyrektor, który był obrońcą Polski

W Bielsku został jednak zapamiętany przede wszystkim jako twórca Państwowego Gimnazjum Gospodarstwa Wiejskiego, pierwszej Szkoły Rolniczej w Bielsku Podlaskim i późniejszy dyrektor Liceum Rolniczego.

Piotr Dąbrowski urodził się w 1899 roku w Strabli. Był najstarszym synem Józefa Dąbrowskiego, felczera, który pracował w dużym tartaku parowym oraz Franciszki Uhlik.

Naukę rozpoczął w 5-klasowej szkole, która funkcjonowała przy majątku w Strabli. Od 1911 uczył się w Białymstoku w rosyjskiej szkole o profilu przyrodniczo-matematycznym. Kiedy wybuchła I wojna światowa, wraz z rodziną wyjechał w głąb imperium rosyjskiego. Jego rodzina zatrzymała się w Kazaniu nad Wołgą. Tam kontynuował naukę i w 1917 roku zdał celująco egzaminy maturalne. Podjął studia na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Kazańskiego. W czasie rewolucji pełnił rolę miejskiego inspektora sanitarnego w Kazaniu.

Był zakładnikiem wojennym
Gdy brat Dąbrowskiego uciekł z Armii Czerwonej, Piotr został aresztowany. Od września 1920 do lutego 1921 roku był „polskim zakładnikiem wojennym” w sowieckim obozie pracy przymusowej w Kazaniu.

Po zawarciu pokoju w Rydze w 1921 kończącego wojnę polsko-bolszewicką wrócił do Polski. Zamieszkał w Bielsku. Tutaj Dąbrowski zdecydował się porzucić karierę medyczną na rzecz rolnictwa. Był jednym z najlepszych studentów Wydziału Rolnego Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, otrzymał nawet stypendium.

Jako student działał w Akademickim Kole Kresowym i Krakowskim Towarzystwie Ogrodniczym oraz w Chrześcijańskim Stowarzyszeniu Młodzieży Męskiej, czyli w popularnej YMCA. W styczniu 1926 roku uzyskał dyplom inżyniera rolnictwa.

Miał lingwistyczne zdolności. Oprócz rosyjskiego władał niemieckim, francuskim i angielskim. Swobodnie też posługiwał się językami słowiańskimi, ukraińskim, białoruskim, czeskim, słowackim i serbo-chorwackim.

Jako starszy inspektor ogrodnictwa pracował w Małopolskim Towarzystwie Rolniczym we Lwowie oraz pełnił funkcję redaktora naczelnego „Przeglądu Ogrodniczego”, współpracował z wieloma czasopismami rolniczymi wydawanymi w Polsce.

W 1928 roku ożenił się we Lwowie z Janiną Puczniewską. Był organizatorem i kierownikiem Towarzystwa Rolniczego we Lwowie. Uczył także ogrodnictwa w szkołach w okolicach Lwowa.

Od września 1931 roku przez dwa lata był dyrektorem Męskiej Szkoły Średniej w Lublinie, w 1934 roku podjął pracę w Państwowej Szkole Ogrodnictwa w Poznaniu.

Cały czas kontynuował działalność publicystyczną m.in. w periodyku „Plon” i w „Przeglądzie Ogrodniczym”. W 1937 r. opracował na nowo dział ogrodniczy w IX wydaniu podręcznika „Rolnik Wzorowy” K. Miczyńskiego. Był aktywnym członkiem Wielkopolskiego Towarzystwa Ogrodniczego.

Wspierał podziemie zbrojne

Tuż przed wojną w sierpniu 1939 roku ponownie wrócił do Bielska Podlaskiego, gdzie 15 sierpnia 1939 roku podjął pracę w Białostockiej Izbie Rolniczej.

We wrześniu 1939 roku przebywał w Wołkowysku i Baranowiczach. Po zakończeniu działań zbrojnych powrócił do Bielska zajętego już przez Armię Czerwoną. Podjął pracę w zorganizowanej przez Sowietów rosyjskiej szkole średnije, tzw. „dziesięciolatce”, a w 1940 roku w polskiej „dziewięciolatce”.

Niemiecki atak 22 czerwca 1941 roku na Związek Radziecki uchronił rodzinę Dąbrowskiego przed wywózką w głąb ZSRR.

Podczas okupacji niemieckiej przez jakiś czas administrował majątkiem Zabłocie koło Siemiatycz, a w 1942 zarejestrował się w „Arbeitsamcie” (niemiecki urząd pracy) jako rolnik posiadający gospodarstwo rolne.

W czasie okupacji współpracował z podziemiem - Związkiem Walki Zbrojnej, a później Armią Krajową. Był też lokalnym reprezentantem państwa podziemnego. Pod pseudonimem „Wróbel” oraz „Zagon” służył jako łącznik i kolporter „bibuły” niepodległościowej. W strukturach państwa podziemnego reprezentował Bielsk w zarządzie powiatu.

Po wojnie brał udział w obudowie życia Bielska. W latach 1944-49 był członkiem rady miejskiej i współuczestniczył w zakładaniu wielu instytucji m.in. „Społem” czy „Samopomoc Chłopska”. Nie uchroniło go to przed aresztowaniem. W 1946 roku w czasie sfałszowanego referendum „3 xTAK” został na kilka dni osadzony w areszcie przez Powiatowy Urząd Bezpieczeństwa Publicznego.

Założył „Rolniki”

Nie ostudziło to jego aktywności. Intensywnie działał na rzecz Komitetu Organizacyjnego Szkoły Rolniczej w Bielsku. Na przełomie 1944/45 prowadził rozmowy ze starostą bielskim, Janem Romanem Woźniakiem, który w marcu 1945 roku zezwolił na utworzenie szkoły.

Gimnazjum Gospodarstwa Wiejskiego rozpoczęło swoje funkcjonowanie w roku 1945/46 w kompleksie budynków przy ul. Hołowieskiej. Szkoła stała się szybko Liceum Rolniczym, a jej dyrektorem został inż. Piotr Dąbrowski.

28 maja 1949 r. Dąbrowski złożył rezygnację z funkcji dyrektora i nauczyciela Państwowego Liceum Rolniczego w Bielsku, formalnie z powodu złego stanu zdrowa, a faktycznie z powodu nagonki na jego osobę.

Później zatrudnił się jako nauczyciel w LO im. T. Kościuszki. Musiał zdawać w 1951 roku ponownie egzamin „polityczny” przed Państwową Komisją Egzaminacyjną w Białymstoku. W 1961 roku przeszedł na emeryturę. Na emeryturze jeszcze uczył, m.in. angielskiego w LO z BJN, w 1971 definitywnie odszedł z pracy. Zmarł tego samego roku.

Rys biograficzny Piotra Dąbrowskiego pochodzi z książki „Jubileusz 70 -lecia Zespołu Szkół nr 4 im. Ziemi Podlaskiej w Bielsku Podlaskim” pod redakcją byłego dyrektora Mikołaja Jalinika.