Dzieci indygo przyszłością świata

"Dzieci Indygo", tak nazywane są przez specjalistów ze względu na kolor towarzyszącej im aury, mają niezwykłą intuicję i często są uduchowione, a także nad wyraz rozwinięte już w młodym wieku . Dzieci te posiadają zdolności widzenia energii, a także posiadają dar jasnowidzenia.

Jedną z ważniejszych cech, jaką wyróżniają się dzieci z tej grupy jest temperament. Są one z natury buntownikami i wojownikami, a za cel stawiają sobie burzenie stereotypów. Mają także uosobienie spokojne i charyzmatyczne, oddziałujące na otoczenie. Lee Carroll i Jan Tober w swojej książce "Dzieci Indygo" uważają, że wśród takich dzieci znajdują się przyszli przywódcy, którzy będą łamać istniejące bariery, z którymi nikt wcześniej nie mógł sobie poradzić.

Autorzy książki opisują te dzieci jako "bardziej wymagające, inteligentniejsze, bardziej konfliktowe, bardziej intuicyjne, bardziej duchowe, a w niektórych przypadkach nawet bardziej brutalne niż jakiekolwiek pokolenie przed nimi".

Jako najczęstsze przykłady zachowania dzieci indygo, Lee Carroll i Jan Tober wymieniają np. to, że przychodzą one na świat z poczuciem królewskiej wyższości, a także z poczuciem "zasługiwania, by tutaj być", nie wstydzą się mówić o potrzebach, jakie mają. Mają one trudności z bezwarunkowym podporządkowaniem się władzy, sprzeciwiają się panującemu systemowi, mogą sprawiać wrażenie aspołecznych wśród osób o różnym od ich poziomu świadomości, a szkoła bywa dla nich trudnym doświadczeniem społecznym.

Takie dzieci są posiadaczami także szczególnych cech, którymi nie wszyscy są obdarzeni. Zalicza się do nich niezwykłą wrażliwość, są bardzo utalentowane i posiadają talenty w różnych dziedzinach, głównie humanistycznych. Problemem jest dla nich akceptacja rzeczywistości, takiej jaką ona jest. Próbują ją zmienić, buntują się przeciw panującemu prawu.

Życie i współpraca z dziećmi indygo może być problemem, ze względu na ich bezkompromisowość i buntowniczą naturę. Takie dzieci zdają sobie sprawę z tego, że różnią się od swoich rówieśników, jednak nie zawsze potrafią pogodzić się ze swoją innością.

Dzieciom indygo w ostatnich latach, poświęcono wiele uwagi, upowszechniając wiedzę o pojawieniu się ich, a także o ich potrzebach i celach. Jednak naukowcy podchodzą do tematu "Dzieci Indygo" dość sceptycznie: "Profesor David Cohen uważa, że rodzice po prostu wolą postrzegać swoje dzieci jako wyjątkowo obdarzone niż cierpiące na ADHD".