„Eksponat miesiąca” w Muzeum Pamięci Sybiru. Świadectwa z kazachskiej szkoły podstawowej oraz rodzinne pamiątki prof. Ireny Maryniak

Uczniowie SP nr 28 w Białymstoku spotkali się we wtorek 6 września w Muzeum Pamięci Sybiru z prof. dr hab. Ireną Maryniak, sybiraczką.

- Młodzież rozpoczęła naukę, więc zaprosiliśmy uczniów jednej z białostockich szkół w ramach oferty edukacyjnej - mówi dr Piotr Popławski z Muzeum Pamięci Sybiru. - Te spotkania są cenne, bo dzięki nim, pamięć o tamtych wydarzeniach jest wciąż żywa. Nie ma lepszej metody, niż porozmawiać z bohaterem tych wydarzeń, dowiedzieć się jak to wyglądało, podczas spotkania w cztery oczy. Prof. Maryniakowa, opowiada młodzieży jak wyglądały jej losy, edukacja kiedy była w ich wieku w czasie II wojny światowej.

Warto przypomnieć.

Profesor Irena Maryniakowa urodziła się 31 maja 1931 roku w Ciechanowcu jako córka Zygmunta Mantury i Julii ze Szczepańskich. Mieszkała w Ciechanowcu do 13 kwietnia 1940 roku, kiedy to została wraz z matką i młodszym rodzeństwem wywieziona na 6 lat do Kazachstanu. O pobycie w tym państwie napisała 1996 roku w opowiadaniu "Słodkie mleko i gorzkie wspomnienia".

W Kazachstanie rozpoczęła naukę i jak powiedziała:

- Obok języka polskiego, którym porozumiewaliśmy się w domu, rosyjski stał się drugim językiem komunikacji.

Po powrocie do Polski w maju 1946 roku uczyła się w szkole w Ciechanowcu. W 1949 roku, po zdaniu tzw. "małej matury", do której przygotowywała się eksternistycznie, przerabiając w 2 lata 4 letni program, została przyjęta do Prywatnego Liceum Drogistowskiego w Warszawie przy ul. Górnośląskiej, które ukończyła w 1951 r. już po upaństwowieniu szkoły.

- Uczyłam się chętnie i dobrze. Zawsze miałam pęd do nauki. Nie skończyłam 6 klasy, ale świadectwo dostałam i w Polsce poszłam do 7 klasy. To był już niestety koniec roku szkolnego, więc w następnym roku powtórzyłam tę klasę, by opanować nowy system nauczania i nowe przedmioty. Zdałam do gimnazjum, gdzie zorganizowałam zespół, który w ciągu dwóch lat przerobił 4 klasy. Dzięki temu zdałam egzamin do liceum w Warszawie. Po zdaniu matury ubiegałam się, by studiować medycynę. Jednak ówczesne władze w latach 50. nie pozwoliły przyjąć mnie na te studia. Zatrudniłam się i postanowiłam spróbować podjąć studia na wydziale prawa. Otrzymałam wiadomość, że miejsca są, ale przyjęto innego kandydata. Już wiedziałam, że mogę zdawać egzaminy, ale się nie dostanę – opowiada prof. Maryniakowa.

W 1952 roku podjęła decyzję o rozpoczęciu studiów rusycystycznych na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie 1956 roku uzyskała tytuł magistra. Jeszcze jako studentka w 1953 roku rozpoczęła pracę naukowo-badawczą w Pracowni Języka Rosyjskiego Instytutu Polsko-Radzieckiego w Warszawie po jego reorganizacji w 1957 r. i przeniesieniu pracowni naukowych do Zakładu Słowianoznawstwa PAN kontynuowała pracę na stanowisku asystenta.

W roku 1974 uzyskała stopień naukowy doktora nauk humanistycznych na podstawie pracy Imiesłowy w rosyjskiej gwarze starowierców mieszkających w Polsce, opublikowanej w 1976 roku, a habilitowała się w 1991 roku na podstawie rozprawy Funkcje składniowe bezokolicznika w gwarze pskowskiej i w gwarze Rosjan-starowierców mieszkających w Polsce. (Studium porównawcze), wydanej już w 1982 roku. Nominację profesorską uzyskała w 1998 roku.

Badania prowadzone przez prof. Maryniakową zaowocowały opublikowaniem ponad 100 prac naukowych, w tym kilkunastu pozycji książkowych. 

W Muzeum Pamięci Sybiru w ramach „Eksponatu miesiąca” możemy zobaczyć świadectwa  profesor Ireny Maryniakowej, z okresu pobytu w sowieckiej szkole, list pochwalny za udział w olimpiadzie, fotografie oraz pamiątki rodzinne.