Jak zgodnie z prawem można zasiedzieć nieruchomość

Zasiedzenie to instytucja prawa cywilnego, która umożliwia nabycie własności nieruchomości poprzez długotrwałe jej posiadanie i władanie nią jak właściciel. Nabycie własności w drodze zasiedzenia może nastąpić zarówno przez osobę fizyczną, jak i prawną.

Podstawą jest wykazanie samoistnego posiadania tej nieruchomości oraz upływ ustawowego czasu. Posiadaczem samoistnym jest osoba, która traktuje siebie jak właściciela i w odniesieniu do nieruchomości zachowuje się tak jak właściciel, jednocześnie formalnie nim nie będąc, np. uprawia ziemię, płaci podatki czy też wznosi budynki na gruncie. Zaznaczyć jednak trzeba, że posiadanie samoistne przez czas potrzebny do zasiedzenia, powinno trwać nieprzerwanie. Posiadacz nie musi udowadniać, że posiadał rzecz ciągle, to właściciel, który nie chce dopuścić do zasiedzenia, musi udowodnić brak ciągłości posiadania.

Kodeks cywilny przewiduje 20- i 30-letni termin zasiedzenia nieruchomości, w zależności od dobrej lub złej wiary posiadacza. Dlatego też, posiadacz w dobrej wierze, który ma błędne przeświadczenie - ale usprawiedliwione - iż przysługuje mu prawo własności, do zasiedzenia potrzebuje okresu 20-lat. W złej wierze znajduje się nie tylko ten, kto wie, że nie jest właścicielem, ale również ten, kto nie dołożył należytej staranności aby sprawdzić, czy skutecznie nabywa własność - na przykład umowa przeniesienia własności nieruchomości nie została zawarta w formie aktu notarialnego. W przypadku posiadacza w złej wierze termin zasiedzenia ulega wydłużeniu do 30 lat.