Kartka z kalendarza. Dokładnie 10 lat temu Klemens Murańka został wicemistrzem świata juniorów

Trzeci był Austriak Stefan Kraft.

Warto wspomnieć, że za Murańką byli także tacy uznani skoczkowie jak: Andreas Wellinger (5.), Karl Geiger (7.), Daniel-André Tande (32.) czy Johann André Forfang (38.).

W trakcie tego czempionatu Murańka zdobył również srebro w drużynie. Oprócz niego w składzie byli wówczas Bartłomiej Kłusek (zakończył karierę w październiku 2017 roku), Krzysztof Biegun (zakończył karierę rok po Kłusku) i Aleksander Zniszczoł (dziewiąty indywidualnie).

Potem jednak nie do końca sprostał naszym oczekiwaniom. W Pucharze Świata ani razu nie stanął na podium, a jego najwyższą pozycją było 4. miejsce podczas jednoseryjnego konkursu w Willingen w 2021 roku. Co ciekawe w kwalifikacjach ustanowił wtedy rekord obiektu, skacząc aż 153 metry!

Zobacz rekord Murańki w Willingen:

Najlepsze okresy w karierze Murańki to sezony 2013/2014, 2014/2015 oraz 2020/2021. W każdym z tych przypadków przekraczał 100 punktów w klasyfikacji końcowej Pucharu Świata.

Największym osiągnięciem "Klimka" jest brązowy medal mistrzostw świata w drużynie. Miało to miejsce w 2015 roku w Falun. Wówczas partnerowali mu Piotr Żyła, Jan Ziobro i Kamil Stoch.

Największe osiągnięcia Murańki (chronologicznie)

• srebrny medal zimowych mistrzostw Polski na Wielkiej Krokwi w Zakopanem (2007)
• srebrny medal w konkursie drużynowym podczas MŚJ w Erzurum (2012)
• srebrny medal w konkursie indywidualnym podczas MŚJ w Libercu (2013)
• srebrny medal w konkursie drużynowym podczas MŚJ w Libercu (2013)
• złoty medal w konkursie drużynowym podczas MŚJ w Val di Fiemme (2014)
• brązowy medal w konkursie drużynowym podczas MŚ w Falun (2015)
• 1. miejsce w klasyfikacji generalnej Letniego Pucharu Kontynentalnego (2017 i 2019)

Obecnie 28-letni Klemens jest członkiem kadry B prowadzonej przez Macieja Maciusiaka. Z tym że, obok Stefana Huli i Jarosława Krzaka, jest zawodnikiem grupy regionalnej. W tym sezonie PŚ Murańka startował jedynie w Wiśle, gdzie nie zakwalifikował się do obu konkursów indywidualnych. Z kolei w Pucharze Kontynentalnym tylko raz zagościł w pierwszej dziesiątce - był 10. na dużym obiekcie w Planicy.