Kazimierz Kucharski - legenda Jagiellonii

Kazimierz Kucharski nie był z krwi i kości białostoczaninem. Urodził się na Kielecczyźnie, w miejscowości Łukawa koło Daleszyc w 1909 roku. W latach 1928-31 był zawodnikiem Sokoła Wilno, a do Białegostoku trafił, wypełniając obowiązek wobec ojczyzny - służby wojskowej w 42. Pułku Piechoty. Wraz z utworzeniem klubu Jagiellonia stał się jej czołowym zawodnikiem. Wjej barwach bił rekordy Polski na 400, 800 i 1500 metrów, zostając jednym z najwybitniejszych średniodystansowców Europy.

Jeszcze jako jagiellończyk zajął szóste miejsce w biegu na 800 metrów mistrzostw Europy w Turynie w 1934 roku (1:53,4). Rok później (24 lipca 1935 roku) odniósł wspaniałe zwycięstwo w mityngu w Sztokholmie, bijąc rekord Polski na 800 metrów (1.51,6), który przetrwał aż 16 lat!
Niestety, w tym samym roku, w październiku, lwowska Pogoń zaproponowała mu lepsze warunki treningu i Kucharski opuścił Jagiellonię.

W barwach Pogoni Kucharski reprezentował Polskę na igrzyskach olimpijskich w Berlinie (1936), gdzie w finale biegu na 800 metrów zajął czwarte miejsce, a w sztafecie 4x400 metrów odpadł w I przedbiegu.
W 1937 roku Białostocki Okręgowy Związek Lekkiej Atletyki z okazji swojego 10-lecia organizował mityng, zapraszając na niego Kucharskiego.Ten jednak zażądał za swój przyjazd zwrotu kosztów przejazdu i diety (200 zł), co zdenerwowało jednego z redaktorów białostockiego dziennika, mającego zapewne żal do Kucharskiego o przejście do Pogoni Lwów. Oto bowiem pisał tak: "Licząc, że wraz z przyjazdem Kucharskiego będzie poza Lwowem 3 dni, wypada, że ten pan żąda dziennie po 65 zł. To już nie są diety, a po prostu opłata za start, czyli zawodowstwo, które całkowicie winno być ze sportu wyeliminowane. Zawodowstwo musi być tępione w zarodku, tym bardziej, jeżeli go chcą uprawiać ci, którzy dzięki sportowi wyszli na ludzi - a takim jest właśnie Kucharski - grzmiał mój przedwojenny kolega.

W latach okupacji był zastępcą przewodniczącego i trenerem klubu Spartak Lwów. Powrócił do kraju w 1945 roku, zakładając przy Biurze Odbudowy Stolicy pierwszą sekcję la w Warszawie. Był trenerem Ogniwa i Gwardii Warszawa. Od 1952 roku zajął się centralnym szkoleniem w Polskim Związku Lekkiej Atletyki. Zmarł 9 kwietnia 1995 roku w Warszawie i został pochowany w grobowcu rodzinnym.

Kazimierz Kucharski
Średniodystansowiec (174 cm, 64 kg)

Ur.: 13.02.1909 w Łukawie.
Zm.: 9.04.1995 w Warszawie.

Kluby: Sokół Wilno (1928-1931), Jagiellonia Białystok (1932-1935), Pogoń Lwów (1935-1939), BOSWarszawa (1945).

Igrzyska olimpijskie: Berlin 1936. 800 m - zajął czwarte miejsce w finale z czasem 1:53.8 (wygrał J.Y. Woodruff, USA - 1:52.9).

Mistrzostwa Europy: Turyn 1934. 800 m - zajął szóste miejsce w finale z czasem 1:53.4.

Kariera: Był jednym z najwybitniejszych średniodystansowców Europy lat trzydziestych. 12-krotny reprezentant Polski w meczach międzypaństwowych. Był pierwszym Polakiem, który przebiegł 800 metrów poniżej 1:55. 10-krotny rekordzista Polski, 12-krotny mistrz Polski.

Rekordy życiowe:
800 m: 1:51.6
1500 m: 3:54.2

W Plebiscycie "Przeglądu Sportowego" na 10 najlepszych sportowców Polski Kucharski zajął 2. miejsce w 1935 roku oraz piąte w 1936 i 1937 roku.

Polski Związek Lekkiej Atletyki sklasyfikował Kucharskiego na drugim miejscu biegu na 800 metrów w Plebiscycie 90-lecia związku. W konkurencji tej zwyciężył Paweł Czapiewski.