Krzykliwe ptaki wróciły do domu. Przebywają one na terenie Nadleśnictwa Żednia (zdjęcia)

Łabędź krzykliwy (Cygnus cygnus) jest to gatunek dużego ptaka wodnego z rodziny kaczkowatych. Zimuje w Europie oraz środkowej i wschodniej Azji. Obecnie gatunek ten gniazduje w ilości kilkudziesięciu par w Polsce, w tym właśnie na terenie Nadleśnictwa Żednia.

Dorosłe ptaki są jednolicie białe, posiadają czarny dziób z dużą, klinowatą żółtą plamą. Młode są szare, plama na dziobie jest w kolorach bladożółtym i cielistym, szatę białą uzyskują w trzecim roku życia. Głos łabędzia krzykliwego przypomina dźwięk trąbki. Okrzyki łabędzi są charakterystyczne zarówno w locie, jak i na wodzie.

Ptaki zimują w rzecznych dolinach, a w sezonie lęgowym zajmują płytkie zbiorniki śródlądowe, najchętniej stawy hodowlane. Poza lęgami spotykane tą również na polach uprawnych i podmokłych łąkach. Gniazdują zawsze blisko wody. Ich gniazdo jest bardzo duże, ma 2 m średnicy i wysokość kilkudziesięciu centymetrów. Ma zagłębienie w środku. Zbudowane jest z turzyc i trzcin.

Tak prezentuje się rodzinka z podlaskiego nadleśnictwa:

Podczas lęgów łabędź ten aktywnie broni swojego terytorium. W ciągu roku wyprowadza jeden lęg, składając 3 do 7 białych jaj w kwietniu lub maju. Jaja wysiadywane są przez okres 35–40 dni tylko przez samicę. Samiec czuwa w pobliżu gniazda i w razie potrzeby broni go. Rodzina trzyma się razem, pisklęta płyną sznurem za matką, czasem na jej grzbiecie. Samiec strzeże ich z tyłu. W przypadku zagrożenia reagują oboje rodzice – kąsają dziobem i uderzają skrzydłami.

W Polsce łabędzie krzykliwe objęte są ścisłą ochroną gatunkową oraz znajdują się w Czerwonej księdze gatunków zagrożonych – publikowanej przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN).