Odkrywczyni radu i polonu urodziła się 7 listopada 1864 roku w Warszawie. Zainteresowanie naukami ścisłymi było u niej rodzinne. Jej ojciec Władysław był nauczycielem matematyki i fizyki, a matka Bronisława pracowała jako przełożona pensji dla dziewcząt. W domu mówiono na nią Mania. Już jako dziecko była zdolna i pracowita. Mogła się też pochwalić doskonałą pamięcią.
Naukę rozpoczęła od prywatnej pensji. Spędziła tam rok. Później rozpoczęła naukę w III Gimnazjum Żeńskim w Warszawie, które ukończyła 1883 ze złotym medalem. W latach 1884-85 kontynuowała naukę w nielegalnym Uniwersytecie Latającym. W 1886 objęła posadę guwernantki na wsi w okolicy Płocka. Tutaj przeżyła Maria swą pierwszą miłość. Zakochała się ze wzajemnością w synu swych pracodawców, Kazimierzu, studencie Uniwersytetu Warszawskiego, późniejszym znakomitym matematyku. Młodzi zamierzali się pobrać, jednak na przeszkodzie stanęli rodzice Kazimierza.
Po powrocie do Warszawy, 1889 uzupełniała wiedzę z chemii i fizyki, korzystając z pracowni naukowej Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. Dzięki nauce w Muzeum zdobyła gruntowną wiedzę z zakresu analizy chemicznej. Ponieważ rosyjski uniwersytet w Warszawie nie przyjmował kobiet, w 1891 roku wyjechała studiować na Sorbonie w Paryżu. Dwa lata później uzyskała dyplom z fizykiem, a trzy - z matematyki.
W 1895 roku Maria Sklodowska wyszła za mąż za Piotra Curie. Po mężu przyjęła obywatelstwo francuskie. Urodziły im się dwie córki - Irena i Ewa.
Swoją pierwszą pracę naukową Maria Curie ogłosiła w 1897 roku. Dotyczyła ona właściwości magnetycznych hartowanej stali. Później zainteresowała się promieniotwórczością. Tym właśnie zajmowała się przez kolejne lata ze swoim mężem. W 1903 małżonkowie otrzymali nagrodę Nobla z fizyki. W tym samym roku Maria uzyskała też doktorat. Niedługo później została kierownikiem laboratorium w katedrze fizyki utworzonej na Sorbonie specjalnie dla jej męża. Po tragicznej śmierci 1906 Piotra, Curie objęła po nim kierownictwo katedry.
W 1911 otrzymała drugą Nagrodę Nobla, tym razem w dziedzinie chemii. Z inicjatywy Marii Sklodowskiej-Curie w 1912 rozpoczęto budowę w Paryżu Instytutu Radowego, w którym do śmierci pracowała. Podczas I wojny światowej zorganizowała służbę radiologiczną na potrzeby szpitali wojskowych i sama brała w niej aktywny udział wraz z córką, Ireną.
Maria Sklodowska-Curie należała do najwybitniejszych uczonych. wiele razy wysuwała śmiałe teorie naukowe, które nieraz były krytykowane przez jej współczesnych. Na przykład w 1911 wysunęła pogląd, że źródłem promieniotwórczości jest najbardziej wewnętrzna część atomu, jego jądro.
Zmarła 4 lipca 1934 w wyniku złośliwej anemii.
Maria Sklodowska-Curie
Maria Sklodowska-Curie. Kobieta dostała dwukrotnie nagrodę Nobla
Naukę rozpoczęła od prywatnej pensji. Spędziła tam rok. Później rozpoczęła naukę w III Gimnazjum Żeńskim w Warszawie, które ukończyła 1883 ze złotym medalem. W latach 1884-85 kontynuowała naukę w nielegalnym Uniwersytecie Latającym. W 1886 objęła posadę guwernantki na wsi w okolicy Płocka. Tutaj przeżyła Maria swą pierwszą miłość. Zakochała się ze wzajemnością w synu swych pracodawców, Kazimierzu, studencie Uniwersytetu Warszawskiego, późniejszym znakomitym matematyku. Młodzi zamierzali się pobrać, jednak na przeszkodzie stanęli rodzice Kazimierza.
Po powrocie do Warszawy, 1889 uzupełniała wiedzę z chemii i fizyki, korzystając z pracowni naukowej Muzeum Przemysłu i Rolnictwa. Dzięki nauce w Muzeum zdobyła gruntowną wiedzę z zakresu analizy chemicznej. Ponieważ rosyjski uniwersytet w Warszawie nie przyjmował kobiet, w 1891 roku wyjechała studiować na Sorbonie w Paryżu. Dwa lata później uzyskała dyplom z fizykiem, a trzy - z matematyki.
W 1895 roku Maria Sklodowska wyszła za mąż za Piotra Curie. Po mężu przyjęła obywatelstwo francuskie. Urodziły im się dwie córki - Irena i Ewa.
Swoją pierwszą pracę naukową Maria Curie ogłosiła w 1897 roku. Dotyczyła ona właściwości magnetycznych hartowanej stali. Później zainteresowała się promieniotwórczością. Tym właśnie zajmowała się przez kolejne lata ze swoim mężem. W 1903 małżonkowie otrzymali nagrodę Nobla z fizyki. W tym samym roku Maria uzyskała też doktorat. Niedługo później została kierownikiem laboratorium w katedrze fizyki utworzonej na Sorbonie specjalnie dla jej męża. Po tragicznej śmierci 1906 Piotra, Curie objęła po nim kierownictwo katedry.
W 1911 otrzymała drugą Nagrodę Nobla, tym razem w dziedzinie chemii. Z inicjatywy Marii Sklodowskiej-Curie w 1912 rozpoczęto budowę w Paryżu Instytutu Radowego, w którym do śmierci pracowała. Podczas I wojny światowej zorganizowała służbę radiologiczną na potrzeby szpitali wojskowych i sama brała w niej aktywny udział wraz z córką, Ireną.
Maria Sklodowska-Curie należała do najwybitniejszych uczonych. wiele razy wysuwała śmiałe teorie naukowe, które nieraz były krytykowane przez jej współczesnych. Na przykład w 1911 wysunęła pogląd, że źródłem promieniotwórczości jest najbardziej wewnętrzna część atomu, jego jądro.
Zmarła 4 lipca 1934 w wyniku złośliwej anemii.
Maria Sklodowska-Curie
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na Twitterze!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
