Napuszczanie

Co tam słychać, panie Czesiu?

- Niech pozwoli, że ja pierwszy o cóś spytam jego.

Proszę bardzo.

- Nu to zapytuje… tylko najprzód może powiem, że przyjemne być nie bendzie te pytanie.

Wal pan śmiało.

- W takim razie pytam: czemu na psy wy poniekond zejszli, wszystke prawie?

Wy, czyli kto?

- Żurnalisty oczewiscie. Słuchać was ostatnio hadko, czytać trudno a obglondać w telejwiźi to już prawie wogle nie możliwe.

Chyba jednak trochę pan przesadza.

- Nic a nic. Weźniem te ostatnie wydarzenie, tregiczne. Źginoł we wypadku Wielki Człowiek, nu a facet z telejwiźi, już nie powiem jakej, cyrk wyczynia. Dobrał do rozmowy o im ludzi z różnych opci politycznych i zadowolony z siebie o poprzednie z nieboszczykiem polityczne pyta kłótnie. Ten pytany - jak raz ja tego człowieka nie lubie, ale raćje to dla jego musze przyznać - mówi tak: Dej pan spokój takej gatce, ciało jeszcze dobrze nie wyjstygło, a pan jakeś bzdury terez tu wycionga… mysli, że choć trochu sie zawstydził żurnalista? Ani nawet odrobine. - Widz ma prawo sie dowiedzieć - zaiwania…

Prawo rzeczywiście ma.

- Może ma, nu ale w danej chwili czy musi?

To już inna sprawa.

- Może inna, nu ważniejsza jest od wszystkich drugich. Ona pokazuje, o co tak na prawde sie rozchodzi dla żurnalisty.

A o co?

- O to, że śmierć dzisiej jest już trochu mało, dobrze byłop, żep sie ludzi ź jej okaźi trochu jeszcze pokłócili, rozumie?

Niee noo… chyba jednak trochę pan przesadza.

- A on musi chiba telejwiźi nie obglonda i radźia nie słucha. Dla gazetow trudniej jest podpuszczać jednych na drugich, nu w tych pozostałych medźiach to prosta łatwizna.

Podpuszczać? Niby kogo na kogo?

- Przeważnie wszystkich na wszystkich. Znaczy głównie politykow na politykow. Kto dziś jest do medźiow zapraszany? Prawie że wyłoncznie te z cientym jenzykiem. Jest nie ważne czy polityk dany wie cóśkolwiek na tam jakisć temat czy nic nie wie. Liczy sie czy umie doładować przeciwniku. Nu a rolo żurnalistow jest napuszczać jednych na drugich.

Oni są od zadawania pytań, panie Czesiu.

- A i owszem. Tylko czemuś głównie napustliwych. Niezadawno ja na take napuszczanie trafił, niech posłucha. Dwa przy jednym stole byli polityki, z PiS-u oraz z PO. Nu a żurnalista z boku w take słowa gatke rozpoczyna: - Nie wiem czy to prawda - mówi - ale chodzo słuchy, że podobnież sie nienawidzicie nawzajemnie…

Wiem o kogo chodzi. Oni rzeczywiście się nie lubią.

- Nu to na chalere obuch równoczesnie brać do studźia? Żesz rozmowa miała być o polityce zagrenicznej a nie o tym, czy któś kogóś lubi czy nie lubi. Tylko widzi, temat to dla żurnalist mało jest ciekawa sprawa, dobrze byłop żep rozmówce sie pobili jeszcze bo by zarez obglondalnosć w góre podskoczyła.

Otóż to, panie Czesiu złociutki. A wynika z tego, że dziennikarz robi tylko to, co musi robić, no bo przecież konkurencja nie śpi…

- I dla temu dzikie obyczai propaguje? Nie wie on czy nie rozumie jake ma odpowiedzialnosć przed narodem, jako siłe jak to mówi sie addziaływania na publike… znaczy na widza? Nu i oczewiscie na politykę.

Na politykę? A w jakim sensie?

- W całosciowym, sie rozumie. Mysle sobie czasem, że ta nasza marnosć polityczna, albo lepiej nendza mówionc prosto jest zasługo głównie naszej telejwiźi. Polityki czensto pokazywać sie lubiejo, nawet muszo, nu a że nudnego nik do studźia nie zaprosi choć o pare pienter on mondrzejszy od krzykacza co przygłupem jest przeważnie…

Hola, hola!

- A tak nie jest, że zapytam? Jest bo to jest prawda oczewista. I dopokond władcy naszej różnej telejwiźi nie zrozumio, że iż polityka to nie taki samy towar do sprzedania na antenie jak dopusćmy Wielki Brat czy jakasć druga bzdura…
s Rozumiem. Jednak co z ludźmi? Osobiście wątpię, czy polubią politykę dobrą, ale nudną jak flaki z olejem.

- Tak powiedzieć prawde, to i u mnie jest poniekond taka wontpiwosć. Tyle, że biez tego bendzie u nas polityczna dzicz corez większa… nu mniejsze z tym. Na dziś gadki chiba starczy, idziem na te nasze polske biezankoholowe, czy nie idziem?

Jasne, że idziemy. To przecież nasza tradycja, panie Czesiu złociutki.