Nie tylko wiosła

Początki ŁTW sięgają 1897 roku, gdy podczas uroczystości "Wianków" po raz pierwszy urządzono wyścigi na łodziach. Dwa lata później rozpoczęto starania o założenie towarzystwa wioślarskiego. Dzięki poparciu ówczesnego gubernatora łomżyńskiego Korssa, 30 sierpnia 1901 roku Ministerstwo Spraw Wewnętrznych zatwierdziło statut towarzystwa.

Statut zezwalał na uprawianie oprócz wioślarstwa, gimnastyki, pływania, łyżwiarstwa, kolarstwa. Towarzystwo mogło również posiadać lokal zimowy, przystań, łazienki, strzelnicę i bibliotekę.

Członkowie ŁTW mogli także urządzać zabawy i gry towarzyskie, w tym także o charakterze publicznym. Jak widać, towarzystwo przypominało dzisiejszy, wielosekcyjny klub sportowy.

W styczniu 1902 roku wybrano Komitet Towarzystwa w składzie: Aleksander Chrystowski, Franciszek Tuszowski, Franciszek Hryniewicz, Konstanty Bratz, Franciszek Przecławski, Mieczysław Tittenbrun, Rudolf Beber, Stanisław Kurcyusz, Wacław Nadratowski. W tym samym roku członkowie towarzystwa brali czynny udział w jubileuszowych regatach Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego. Od początku komitet działał bardzo aktywnie. Świadectwem tego może być fakt, że w 1908 roku ŁTW posiadało 7 łodzi, o jakże uroczych nazwach: "Biegun", Korsarz", "Korona", "Litwa", "Jagienka", Danusia", "Zorza".

Na dochody ŁTW składały się: wpisowe, składki członkowskie, kary organizacyjne, procenty bankowe oraz opłaty za: korzystanie z bilardu i kart, za wejście od gości do lokalu zimowego i na przystań, z wynajmu lokalu, dzierżawy bufetu, zabaw tanecznych, wypożyczanie łodzi, organizację regat, żetony od komitetu "wiankowego". Dzięki ŁTW znakomicie rozwinęło się życie towarzyskie. Powołano w tym celu komisję zebrań towarzyskich i wycieczek zbiorowych. Organizowano zabawy i bale, rauty, koncerty i wycieczki.

Wszystkie formy działalności ŁTW przetrwały do II wojny światowej. Po jej zakończeniu, już w 1945 r. przystąpiono do jego reaktywacji. Jednak już po 5 latach ówczesne władze zabroniły używania nazwy Łomżyńskie Towarzystwo Wioślarskie, a cały klub przypisały organizacyjnie do Związkowca. Wioślarze, aby móc uprawiać swój sport, wstąpili do Ligi Przyjaciół Żołnierza, która w 1962 roku została przekształcona w Ligę Obrony Kraju. LOK powołała do życia Klub Wodny "Okoń". Dopiero w latach 70. XX w., dzięki staraniom Warszawskiego Towarzystwa Wioślarskiego i TPZŁ, udało się reaktywować Łomżyńskie Towarzystwo Wioślarskie. Do końca lat 80. można było zobaczyć na Narwi osady wioślarskie. Ale pierwsze lata 90. XX w. i odmowa dofinansowania doprowadziła do zawieszenia działalności, co w konsekwencji oznaczało koniec ŁTW.