Po Zbójnej, jak przed laty, chodzą kolędnicy

Dziesięć lat temu dyrektorem Gminnego Ośrodka Kultury została Elżbieta Lemańska. To ona postanowiła wskrzesić dawną tradycję kolędowania, która zanikła po II wojnie światowej. Zebrała grupę chętnych dzieci i rozpoczęła przygotowania. O tym, jak dawniej kolędowano, dowiedziano się od najstarszych mieszkańców. Poszperano też w starych śpiewnikach, pełnych niezwykłej urody pastorałek i kantyczek.
Kolęda rozpoczyna się od pieśni powitalnej, w której kolędnicy zachęcają gospodarzy i domowników do wysłuchania opowieści o niezwykłym wydarzeniu w Betlejem. Temat ten jest następnie rozwijany w przepięknych pastorałkach. Opowiadają one o tym, jak pasterze porzucili swe trzody i udali się w podróż, by złożyć hołd Dzieciątku. Nie poszli witać Zbawiciela z gołymi rękami:
"Kuba biegł do trzody
schwytał owieczkę
Tomek wziął dzban mleka
Jan kukiełeczkę
a ja z budy
wziąwszy dudy
choć nie mogę
biegnę w drogę..."
W końcowej pieśni kolędnicy składają życzenia gospodarzom: "Kurki i prosięta, jagnięta, cielęta, by się mnożyły i tłuste były..."
Mieszkańcy Zbójnej i okolicznych miejscowości, do których docierają kolędnicy z Gminnego Ośrodka Kultury, przyjęli ten stary-nowy zwyczaj z życzliwością. Dziś kolędnicy w okresie tzw. świętych wieczorów czyli od drugiego dnia świąt aż po Trzech Króli, są oczekiwani przez wszystkich. Częścią zwyczaju jest nagradzanie dzieci za kolędę słodyczami i drobnymi monetami.