Pół wieku przy ulicy Długiej

Wraz z żoną Ireną wciąż mieszka w pierwszym spółdzielczym bloku w mieście, przy ul. Długiej.

- Jak ludzie wyczekiwali wówczas mieszkań - dopowiada Irena Wagner (80 l.). - Łomża była cała zniszczona. Mieszkaliśmy u rodziców, wszyscy w dwóch pokojach, a już doczekaliśmy się dwójki dzieci.

Ona nauczycielka, on elektryk. Był rok 1957. Razem z innymi młodymi ludźmi postanowili założyć spółdzielnię mieszkaniową. Wśród 22 członków założycieli większość stanowili nauczyciele. Postanowili odkupić od państwa budowany właśnie blok przy Długiej. Partia nie patrzyła na podobne eksperymenty przychylnie.
Pomógł zapał młodych i... przypadek.

- W Srebrnej pod Zambrowem oddawaliśmy zelektryfikowaną wioskę i przyjechał pochodzący z tamtych terenów Bolesław Podedworny, wówczas wiceprzewodniczący Rady Państwa - opowiada Henryk Wagner.

- Był zachwycony postępem. To ja zapytałem jak zrobić, żeby zwykły pracujący człowiek mógł mieć mieszkanie. Obiecał pomóc. Przewodniczący powiatowej rady narodowej nie mógł mu się sprzeciwić.

Pan Henryk nakłaniał ludzi do spółdzielczości. Własnoręcznie wyklejał plakaty na słupach ogłoszeniowych, aby zachęcić do przyjścia na spotkanie. Przyszło ok. 100 osób. Po dyskusji została połowa. Akces do spółdzielni zgłosiły... dwie osoby! W końcu udało się i odkupić blok i postawić kolejny, przy ul. Pięknej, trzy lata później.

- Ludzie czekali, aż im gospodarka komunalna da mieszkanie - mówi były wiceprezes. - A ta dawała albo najbiedniejszym, albo tym na stanowiskach. No i czynsze u nas były wyższe niż tam. U nas nic za darmo nie było, więc i nikt się specjalnie nie garnął.

W wybudowanym w 1958 roku bloku mieszkają do dziś. Śmieją się, że niczego się nie dorobili, ale z dumą patrzą na rodzinne zdjęcia: dwie córki, syn, ich rodziny. Wszyscy wykształceni, z doktoratami, na stanowiskach, które osiągnęli własną pracą. Przykład zapewne znaleźli w domu rodzinnym.

- Mąż jeździł do Warszawy, aby zdobywać wykształcenie najpierw w technikum, potem na studiach. Równocześnie był wiceprezesem spółdzielni. W żaden weekend go nie było - opowiada Irena Wagner. - A ja w domu z dziećmi. I tak dziewięć lat - dodaje. W jej głosie nie słychać wymówek, ale dumę i czułość.