Poluje z aparatem na łosie (zdjęcia)

Koncepcja była taka, że jeleń miał ładnie stać pod słońce, najlepiej, żeby była jeszcze mgła i przymrozek, i miał ryczeć. Nie zaryczał niestety - opowiada Piotr Dombrowski, pracownik Biebrzańskiego Parku Narodowego o zdjęciu (patrz niżej), dzięki któremu znalazł się w czołówce światowych mistrzów fotografii. - Wybierałem sobie różne miejsca. To musiała być odkryta przestrzeń, żeby tego byka było widać. Żeby można było podejść pod wiatr i pod słońce, wszystko tak poskładać w całość i upolować to ujęcie.

W końcu udało mu się takie miejsce znaleźć. I zrobić takie ujęcie. Zajęło mu to pięć lat, ale nie żałuje tego czasu. Zdjęcie to wysłał do Nowego Jorku na ósmą edycję International Photography Awards. Do konkursu swoje prace zgłosiło prawie 15 tys. uczestników ze 103 krajów. Piotr zajął 3 miejsce w kategorii "Nature: sunset" dla profesjonalistów. Za kolejną fotografię (z łosiem brodzącym wśród kaczeńców) dostał wyróżnienie.

Nagroda wiąże się jedynie z prestiżem, ale Piotr Dombrowski jest i tak bardzo szczęśliwy, bo jego wielka życiowa pasja została doceniona. W Biebrzańskim Parku Narodowym pracuje prawie 11 lat jako leśniczy ds. monitoringu kopytnych oraz wilka i rysia. Fotografuje zaś od 10 lat.

- Wędrując po parku, po różnych zakamarkach, grądzikach, ostojach zwierzyny, widziałem tyle rzeczy... Przychodziłem do domu, opowiadałem: widziałem takie dziki, jelenie, łosie, ale wszystko to było takie opowiadanie bez pokrycia - wyznaje pan Piotr. - Stąd właśnie zainteresowanie fotografią, żeby to wszystko uwiecznić i potem móc powiedzieć: o zobacz tu było tak i tak.

Najpierw zdjęcia robił tak bardziej dokumentacyjnie Uczył się sam. Czytał książki z lat 70-tych, 80-tych, żeby poznać technikę fotografii. Jak mówi, współczesne książki na ten temat bardziej dotyczą tego, jak zrobić zdjęcie cyfrowe, ważne dla niego informacje są zaledwie "liźnięte". Przez te lata fotografowania przeszedł trzy etapy. Pierwszy to był zachwyt wszystkim i próby zrobienia zdjęć w każdej interesującej go sytuacji. Drugi - wtedy próbował, żeby wszystko było w jak najbliższym kadrze. Teraz jest etap trzeci, kiedy taktycznie podchodzi do zdjęcia. Gdy chce zrobić fotografię jakiegoś zwierzęcia, najpierw poznaje jego obyczaje, zastanawia się nad najlepszym czasem i miejscem, a dopiero później próbuje uwiecznić
konkretną sytuację z życia "upolowanej" zwierzyny.

Musi to bardzo lubić, bo dzień w dzień - idąc do lasu - zabiera ze sobą sprzęt fotograficzny ważący prawie 7 kg! Czasami na miejscu musi być około godz. 3. On po prostu kocha puszczę biebrzańską. Pokochał ją na odległość, w wieku 12 lat, oglądając o niej materiał w "5-10-15". Trafił tu z okolic Torunia i osiadł w leśniczówce w Laskowcu.

Teraz wszędzie ma daleko. Jak mówi, Biebrza jest piękna, ale paliwożerna. Nie zmienia to jednak jego miłości do tego regionu. Z tym wielkim uczuciem musiała się pogodzić jego żona - Tamara, która rozumie go, m.in. dlatego, że sama pochodzi z rodziny leśników.
- Żona wykazuje się dużą wyrozumiałością. Nieraz mówi: Idź, idź do tego lasu, bo już widzę, że drepczesz - śmieje się pan Piotr.

Na fotografiach Piotra można zobaczyć m.in. dudki.