Poziomka będzie owocować do jesieni! Jak uprawiać poziomki w ogrodzie, żeby dobrze owocowały? Sprawdzone odmiany i zasady pielęgnacji

Poziomka ma krzaczkowaty pokrój i dorasta do ok. 10-20 cm wys. Ponad ziemią tworzy rozetę długoogonkowych, odziomkowych liści. Składają się one z 3 listków, które są jajowate, zielone od góry i jasne od spodu. Mają grubo ząbkowane brzegi i wyraźnie zaznaczone na blaszce unerwienie. Są też pokryte delikatnymi włoskami. Wiosną poziomka rozwija też małe, pięciopłatkowe, promieniste, białe kwiaty, osadzone na długich szypułkach. Po przekwitaniu kwiaty przekształcają się w małe, mięsiste, czerwone i bardzo aromatyczne owoce.

Poziomki mają dość płytki system korzeniowy i tworzą liczne, długie, cienkie, elastyczne wąsy rozłogowe, na których po zetknięciu z podłożem tworzą się sadzonki. To właśnie z ich powodu dzikie poziomki sprawiają problemy w ogrodzie, gdyż mocno się rozrastają i są ekspansywne, dlatego u odmian użytkowych starano się wyeliminować tę cechę i wiele z nich nie wytwarza już uciążliwych rozłogów. Tendencję dzikich poziomek do tworzenia rozłogów można natomiast wykorzystać w większych ogrodach, traktując rośliny jako gatunek okrywowy.

Jeśli zależy nam na owocach poziomek, poszukajmy odmian bezrozłogowych, do których zalicza się m.in.

• poziomka „Rugia” o krzaczastym, gęstym pokroju i dużych, czerwonych, słodkich owocach, które pojawiają się na roślinie od wczesnego lata do jesieni (czerwiec-październik). Odmiana powtarza kwitnienie i jest bardzo plenna, ale jej owoce, podobnie jak owoce innych poziomek, są bardzo miękkie i delikatne, dlatego nadają się jedynie do bezpośredniego spożycia lub na przetwory (nie można ich transportować ani przechowywać);
• drugą popularną odmianą jest bezrozłogowa, plenna poziomka „Regina”, wydająca bardzo duże, czerwone, lekko wydłużone, smaczne, aromatyczne owoce;
• inne popularne odmiany to „Baron von Solemacher” i„Supreme” o dużych, czerwonych owocach oraz „Yellow Wonder” o nietypowych, kremowożółtych dużych, słodkich, aromatycznych owocach.

.

Poziomki są bardzo smaczne i wartościowe, a ponieważ są łatwiejsze w uprawie od truskawek, z pewnością powinny znaleźć się w każdym ogrodzie. W naturze poziomki pospolite chętnie zasiedlają wilgotne stanowiska na obrzeżach lasów i świetliste, leśne polany, ale odmiany uprawne oczekują nieco lepszych warunków.

Odpowiednie będzie dla nich słoneczne, ciepłe stanowisko oraz żyzna, próchnicza, przepuszczalna, lekko wilgotna gleba, najlepiej o lekko kwaśnym odczynie pH. Wprawdzie, podobnie jak ich dzicy kuzyni, poziomki uprawne dobrze zniosą półcień, ale wtedy będą słabiej owocować, a ich owoce będą mniej słodkie niż u roślin uprawianych w miejscu słonecznym.

Poziomki wymagają też systematycznej pielęgnacji, która polega głównie na ich odchwaszczaniu oraz podlewaniu w okresach suszy. Możemy jednak zaoszczędzić sobie pracy, sadząc poziomki na agrowłókninie, która zapobiegnie rozwojowi chwastów. Jak wspomniano, w przypadku większości odmian uprawnych poziomki nie czeka nas natomiast skracanie rozłogów, bo rośliny ich nie tworzą (istnieją jednak wyjątki).

W przeciwieństwie do truskawek poziomki owocują też niemal przez cały sezon, dlatego krzaczków nie ścinania się latem, tylko usuwa stare liście wczesną wiosną następnego roku.

Rośliny są zwykle dostatecznie mrozoodporne, ale bardziej delikatne odmiany (np. Regina) należy zabezpieczyć przed mrozami np. warstwą słomy.

Poziomki uprawne najczęściej rozmnaża się przez wysiew nasion. Należy je wysiać do skrzynek w lutym-marcu w ciepłym, widnym pomieszczeniu. Uzyskane sadzonki sadzi się na miejsce stałe w maju, a owocują one jeszcze w tym samym roku, zwykle po ok. 4 miesiącach od siewu. Jednak znacznie łatwiej jest kupić gotowe sadzonki, które można sadzić w ogrodzie od wiosny do jesieni.

Rośliny nie są jednak długowieczne i na jednym stanowisku powinny być uprawiane nie dłużej niż 2-3 lata, po czym należy odmłodzić plantację, zakładając ją w nowym miejscu.