Prawdy i mity o bezstresowym wychowaniu

Zupełna swoboda, brak autorytetu i konsekwencji - bezstresowe wychowanie to praktyka stosowane przez wielu współczesnych rodziców. Coraz częściej obserwujemy nieumiejętność pogodzenia obowiązków i wychowania dziecka. Konsekwencje takiego postępowania mogą być fatalne nie tylko dla nas ale także dla naszego potomka.

Zasady bezstresowego wychowania

Mit bezstresowego wychowania głosi, iż ograniczenie potrzeb dziecka prowadzi do ograniczenia jego możliwości. Natomiast dyscyplina i wymaganie podporządkowania się woli rodziców jest przyczyną stresu, który w rezultacie hamuje jego rozwój.

Jednak coraz częściej specjaliści obalają te teorie, gdyż stres towarzyszy każdemu człowiekowi od dnia narodzin aż do śmierci. Dlatego dziecko od
początku powinno być uczone radzenia sobie z nim.

- Danie dziecku całkowitej swobody, bez kar i konsekwencji, powoduje że żyje ono w ciągłym lęku i ogromnym stresie. Tak na prawdę to zasady budują dziecku świat bezpieczny i przewidywalny. Znając reguły postępowania może ono planować swoje zachowanie. Jeżeli odbierzemy mu zasady to jednocześnie zabieramy mu poczucie bezpieczeństwa, bo wtedy dziecko nie wie na co może sobie pozwolić, nie rozumie wymagań i oczekiwań środowiska - mówi Beata Paszukow, psycholog i pedagog z Białegostoku.

Wyznaczenie granic i zasad jest niezbędne w procesie wychowania dziecka

Podstawą dobrego wychowania dziecka, jest wyznaczenie mu wyraźnych granic swobody i konsekwencji wynikających z ich przekroczenia.

- Na karach dziecko powinno się uczyć. Jeżeli dziecko nie ponosi konsekwencji swojego postępowania to trudno mu regulować swoje zachowanie i panować nad sobą. Powoduje to, że dziecko czuje się zagubione i demonstruje to swoim zachowaniem. Wykorzystując brak reguł robi co chce, nie odróżniając dobra od zła - kontynuuje Beata Paszukow.

Sporną kwestię stanowi danie dziecku przysłowiowego klapsa. Zwolennicy bezstresowego modelu wychowania są temu zdecydowanie przeciwni.

- Wszystko zależy od tego jaki to jest klaps, w jakiej sytuacji i czemu ma służyć. Jeżeli jest delikatny i ma służyć zakomunikowaniu dziecku, że to co robi jest złe, to nie ma w tym nic negatywnego. Jeśli natomiast jest to wyładowanie naszej złości w atmosferze krzyku, to już jest to przemoc - mówi Beata Paszukow.

Budowanie autorytetu podstawą szacunku

Aby wymóc na dziecku postępowanie według wyznaczonych przez nas zasad, musimy zyskać w jego oczach poważanie. Budowanie autorytetu powinniśmy zacząć jak najwcześniej. Dziecko powinno znać i rozumieć znaczenie słowa "nie".

- Rodzic powinien stawiać dziecku zasady, którym sam potrafi sprostać. W ten sposób daje mu przykład i buduje autorytet. Staje się w oczach dziecka bezpieczną i godną zaufania osobą, którą chce naśladować - kontynuuje psycholog.

Konsekwencje błędów wychowawczych

Współcześni rodzice, zapracowani, zabiegani i zagubieni w ogromie obowiązków, tracą kontrolę nad wychowaniem dziecka. Z płaczem, sprzeciwem i wymaganiami dziecka radzą sobie pozwalając mu na wszystko. W rezultacie takie dziecko nie dość, że nie szanuje swoich rodziców, to nie potrafi odróżnić dobra od zła i przystosować się do życia w społeczeństwie. Takie osoby mają często problemy w szkole i nie tylko.

- Moja synowa od początku pozwalała swojej córce na wszystko. Wnuczka dostawała i robiła wszystko co chciała, rodzice podporządkowywali się jej ze wszystkim, aby tylko uniknąć płaczu i histerii dziecka. Teraz moja wnuczka Ania ma 5 lat, do przedszkola nie chodzi bo nie potrafi się przystosować do panujących tam zasad, ani bawić się z innymi dziećmi, bo na sprzeciw reaguje płaczem i biciem - mówi Mieczysława, mieszkanka Białegostoku.

Takich dzieci jest coraz więcej. Skutki bezstresowego wychowania widać wyraźnie po latach praktykowania tej metody. Niestety wtedy jest już za późno na korygowanie błędów wychowawczych. Pozostaje ponosić ich przykre konsekwencje.