Pożegnaliśmy Mariana Szafrańskiego

Marian Szafrański zmarł w niedzielę po długiej chorobie. Miał 72 lata.

Był cenionym i znanym animatorem kultury. Całym sercem związany był z Aleksandrowem Kujawskim.
Urodził się na ulicy Tylnej (dziś Sienkiewicza). Miał troje starszego rodzeństwa. Ojciec Józef był pracownikiem kolei. Gdy urodził się jego syn, szykował się na do wyjazd do III Rzeszy na przymusowe roboty - wspominał Marian Szafrański.

Przeczytaj także:Śmierć prymasa Glempa. Księga kondolencyjna w Inowrocławiu

Do lat dzieciństwa zawsze wracał z wielką radością. Wypasał kozę na rampie, po kryjomu skakał po starych wagonach kolejowych, grał w "zośkę".

Szkoła podstawowa pana Mariana mieściła się w Sanatorium Kolejowym. Była to placówka zastępcza, ponieważ równocześnie trwała budowa Szkoły Podstawowej nr 2.

Pan Marian mimo, że przydział miał do "jedynki" uparł się by chodzić do nowo pobudowanej placówki. Uciekał z lekcji i wędrował do nowej szkoły, gdzie podłączył się do jakiejś klasy. Po staraniach rodziców dyrektor "dwójki" przyjął ucznia do szkoły.

Od zawsze przyglądał się temu co dzieje się w jego rodzinnym mieście. Gdy był małym chłopcem dom na rogu ulicy Sienkiewicza i Traugutta zaczął budować pan Sienkowski. Pomagał mu w pracach i wtedy też poczuł zamiłowanie do budowania domów. Jak mówił, to była przyczyna jego nauki w Technikum Budowlanym. Jednak zajęcia z gliną i dojazdy pociągiem nie były przez pana Mariana mile wspominane. Postanowił po roku przenieść się do liceum w rodzinnym, ukochanym mieście (obecnie XX Salezjanów), gdzie już uczyła się jego starsza siostra.

W latach młodości, w mieście, był znanym i cenionym zawodnikiem klubu sportowego Orlęta. Jako jeden z najlepszych łyżwiarzy promował powiat, jednak to boks był jego prawdziwą miłością. Został mistrzem Pomorza wagi lekkośredniej, był reprezentantem Pomorza i Wielkopolski, walczył na międzynarodowych turniejach. Trenował także w drugoligowym klubie "Budowlani Poznań", pod okiem znanego boksera Pawła Szydło. Jego zamiłowanie do sportu sprawiło, że postanowił kształcić się w Akademii Wychowania Fizycznego w Poznaniu. Kariera boksera i nauka w AWF skończyła się wraz z chorobą mięśni nóg. Później trafił na filologię polską do Bydgoszczy. Po studiach był wychowawcą w internacie XX. Salezjanów, a następnie w Technikum Ogrodniczym. Najlepiej wspominał lata pracy w Szkole Podstawowej nr 2.
Już wtedy dużo działał na rzecz kultury w mieście. Organizował ze swoimi uczniami liczne występy artystyczne.

W 1969 roku rozpoczął pracę jako kierownik Powiatowego Domu Kultury, a następnie Aleksandrowskiego Domu Kultury. Funkcję tę pełnił do 1977 roku. Nie sposób wymienić wszystkich kulturalnych wydarzeń jakie miały wtedy miejsce. Było ich tak wiele. - Do Aleksandrowa przyjeżdżały wielki gwiazdy, była kawiarnia, potańcówki, miejsce spotkań - opowiada aleksandrowianka. Awansem przeniesiono go na stanowisko dyrektora Wojewódzkiego Domu Kultury we Włocławku.
Był również wizytatorem Kuratorium Oświaty i Wychowania we Włocławku. Przez dwie kadencje był radnym miejskim, oraz przewodniczącym Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki.

Nawet na emeryturze organizował wiele kulturalnych wydarzeń. Był autorem i pomysłodawcą Biesiady Literackiej, pierwszą zorganizowano w 2008 roku, gdzie przypomniał mieszkańcom znanego, ale nie docenianego poety z Kujaw - Zdzisława Morawskiego. Był członkiem jury Przeglądu Klubów Seniora "O zegar czasu", a także arbitrem w Ogólnopolskim Konkursie Recytatorskim.
Zawsze skromny, uśmiechnięty i życzliwy. Może dlatego za życia mało się o nim mówiło. Służył swoją wiedzą i wspomnieniami.

Najlepsze artykuły za jednym kliknięciem. Zarejestruj się w systemie PIANO już dziś!

Aleksandrów Kujawski pożegnał wielkiego animatora kultury i skarbnicę wiedzy o mieście.