Kościół prawosławny już w Sobotę Łazarza poprzedzającą Niedzielę Palmową dokonuje obrzędu poświęcenia związanych gałązek wierzbowych.
Wjazd Pański do Jerozolimy jest ruchomym świętem z liczby dwunastu wielkich świąt, obchodzonym tydzień przed Zmartwychwstaniem Chrystusa. W tym dniu Cerkiew podkreśla Boskość Jezusa Chrystusa, którą ukazał On na krótko przed swą dobrowolną męką.
Wjazd Chrystusa do Jerozolimy, poprzedzony wskrzeszeniem Łazarza, jest zapowiedzią radości paschalnej. W nabożeństwie święta radość tego wydarzenia przeplata się z powagą męki oczekującej Chrystusa.
Niedziela Palmowa rozpoczyna także Wielki Tydzień, poprzedzający bezpośrednio uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego. W kalendarzu prawosławnym jest to szósta niedziela Wielkiego Postu.
W języku starocerkiewnosłowiańskim nosi ona nazwę Niedzieli Wierzbowej (Wierbnoje woskriesienie), gdyż rolę palm odgrywają tam, też podobnie jak u katolików, bazie wierzbowe, a cały poprzedzający ją tydzień jest Tygodniem Palmowym (Wierbnaja niediela).
Tradycja tej niedzieli jest bardzo stara i na Wschodzie sięga pierwszych wieków. Już Egeria (lub Eteria) – słynna pątniczka, która pozostawiła po sobie opis pielgrzymowania do ziem związanych z dziejami zbawienia z końca IV wieku – wspomina, że w samej Jerozolimie wieczorem w wigilię święta i nazajutrz rano liturgia nawiązywała do wjazdu Jezusa do tego miasta. Według niej ludzie około południa gromadzili się na Górze Oliwnej, na której – według tradycji – Pan Jezus spotykał się z uczniami na krótko przed swą męką. Cały dzień tam i w innych miejscach Jerozolimy odprawiano uroczyste nabożeństwa, związane z tym wydarzeniem.
Bardzo istotnym akcentem tej niedzieli jest poświęcenie „palm” (waii, l. poj. waija), czyli związanych gałązek wierzbowych, na co składa się odmówienie odpowiednich modlitw, a następnie okadzenie i pokropienie palemek wodą święconą. Symbolizują one zwycięstwo życia nad śmiercią, dokonane przez Zbawiciela oraz Jego zmartwychwstanie, a także zapowiedź naszego zmartwychwstania na końcu czasu.
Wierni zanoszą je następnie do domu i tam winni je umieścić w tzw. „czerwonym kącie” (Krasnyj ugoł). Jest to wyodrębniona część pokoju, w której stoją ikony, a także np. woda święcona, artos (poświęcony chleb, odpowiednik komunikanta) i inne przedmioty kultu i przed którymi zwykle odmawia się codzienne modlitwy.
Zobacz też: Uroczystości Soboty Łazarza, początek Niedzieli Palmowej 2018
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
