Taka mała klinika

Przed tygodniem bielski szpital obchodził 45. jubileusz swojego powstania. Na uroczystości zjechali jego byli pracownicy.
- Niewiele jest zapisków, na podstawie których można opisać początki organizacji służby zdrowia na naszym terenie. Na pewno są to jednak czasy na długo przed pierwszą wojną światową - mówi Bożena Grotowicz, dyrektor SP ZOZ w Bielsku Podlaskim.
Obecny szpital, po sześcioletniej budowie, oddano do użytku 23 grudnia 1961 r.
- Pierwsi pacjenci trafili więc do szpitala praktycznie w Wigilię - śmieje się dr Teresa Zaczek-Modzelewska, która - jak sama przyznaje - w bielskim szpitalu przeżyła najsmutniejsze i najpiękniejsze chwile. - To może brzmi banalnie, ale nic nie zastąpi lekarzowi tego uczucia, które mu towarzyszy, gdy po zabiegu ciężko chory pacjent wraca do życia.
Gdy powstawał bielski szpital, brakowało lekarzy.
- Po wojnie było ich w Bielsku trzech - mówi doktor. - Ale istniały nakazy pracy, więc do nowego szpitala trafiali specjaliści z całej Polski, np. Kłodzka, Lublina czy Białej Podlaskiej.
Dr Zaczek-Modzelewska oraz jej mąż dr Aleksander Modzelewski przyjechali do Bielska z pobliskiego Białegostoku, po studiach na tamtejszej Akademii Medycznej.
- Doszliśmy do wniosku, że odkrycia naukowe, to kwestia szczęścia i woli boskiej. A na co dzień jesteśmy przecież lekarzami, więc powinniśmy pomagać ludziom - mówi pani Teresa.
W 1963 r. Aleksander Modzelewski został dyrektorem nowego bielskiego szpitala.
- W Bielsku udało się stworzyć mocną kadrę. Prowadziliśmy nawet zajęcia dla studentów piątego roku akademii, a nasz szpital nazywano "małą kliniką" - wspomina dr Zaczek-Modzelewska. - Zżyliśmy się ze sobą. Stworzyliśmy "towarzystwo naukowe", które spotykało się na herbatce, wódeczce, organizowało harce. Nie było różowo, ale dla nas to był piękny czas.
W 1973 r. w Bielsku powstał - jeden z pierwszych w Polsce - Zespół Opieki Zdrowotnej, w którym połączono szpital z pobliskimi ośrodkami zdrowia.
- Dwa lata później wygraliśmy ogólnopolski konkurs na najlepszy ZOZ. Dostaliśmy nagrody pieniężne: 3,5 proc. rocznych zarobków oraz nową karetkę. Odwiedzali nas lekarze z Teksasu, Kanady czy Wietnamu - opowiada pani doktor. - A początki były trudne. Pamiętam pacjentkę, która przed badaniem EKG zażądała ostatniego namaszczenia. Z czasem nasz aparat EKG trafił do muzeum.