Te zwierzęta żyją w województwie podlaskim. I są pod ścisłą ochroną. Zobacz zdjęcia
Żubr (Bisn bonasus) - największy gatunek ssaka lądowego w Europie. Wielkość żubra zależy od wieku i płci. Waga samca wynosi od 440 do 920 kg, a wysokość w kłębie dochodzi do 188 cm. Samice ważą od 320 do 640 kg. Mimo rozmiarów potrafi on biec 40 km/h i bez problemów przeskoczyć szeroki strumień lub płot.
Żubry zjadają wiele gatunków roślin. Podstawę diety stanowią rośliny zielne i trawy (70–90 proc. całości pokarmu), znajdowane na dnie lasu i na zrębach oraz na łąkach i polach uprawnych w jego pobliżu.
20 tysięcy lat temu żubry zamieszkiwały prawie cały kontynent europejski, a w XIX wieku naszej ery można go było spotkać tylko na ziemiach polskich i w górach Kaukazu. W 1919 roku w Puszczy Białowieskiej zginął ostatni żyjący na wolności osobnik żubra nizinnego, a w 1925 zginął ostatni żubr górski na Kaukazie.
Na Międzynarodowym Kongresie Ochrony Przyrody w 1923 roku Polska zaapelowała o ratowanie żubrów. Udało się przekonać przyrodników z innych państw i tego samego roku założono Międzynarodowe Towarzystwo Ochrony Żubra. Los gatunku zależał od kilkudziesięciu osobników, które ocalały w zoo i prywatnych zwierzyńcach. Po II Wojnie Światowej Polska stała się światowym centrum hodowli żubra.
Według najnowszych danych z Redakcji Księgi Rodowodowej Żubrów - 31 grudnia 2018 roku w Polsce żyło 1820 żubrów. W hodowlach zamkniętych - 207 żubrów, w stadach wolnych - 1613 żubrów. (w tym 519 na terenie Puszczy Białowieskiej) W 2016 roku na świecie żyło 6573 żubry
Częściowa ochrona żubra rozpoczęła się już w XVI wieku dzięki dekretom królewskim, a w czasie rozbiorów poprzez przepisy carskie zakazujące polowania na żubry przeciętnym ludziom. W 1966 roku żubr został wpisany do „Czerwonej Księgi” gatunków zagrożonych wyginięciem. Na całym świecie żubr objęty jest ścisłą ochroną gatunkową.