Tragedia w Olecku. Nie żyje 9-miesięczne dziecko. Zatrzymano rodziców. Co się stało?

Dręczy mnie myśl, jak wiele dzieci staje się ofiarami przemocy seksualnej. W ostatnim czasie te makabryczne zdarzenia przybrały na sile, jakby przestępcy czuli się bezkarni, za to co robią swoim ofiarom. Długo myślałam nad tym, jak zapobiegać takim sytuacjom, jak przywrócić dzieciom beztroskie dzieciństwo. Oto moje propozycje:

1. Do 4 r.ż. lub do rozpoczęcia przez dziecko edukacji należałoby wprowadzić obowiązkowe wizyty patronażowe, minimum raz na kwartał. Wizyta powinna odbywać się w miejscu pobytu dziecka, dwie z czterech wizyt powinny być niezapowiedziane. W trakcie wizyty dziecko powinno być poddane badaniu fizykalnemu. W przypadku pojawienie się podejrzeń, że dziecko jest ofiarą przemocy, zobligować służbę zdrowia do natychmiastowej reakcji.

2. Wydłużyć opiekę położonej do momentu, aż dziecko skończy 3 miesiące. Zobligować położne do cotygodniowych wizyt, w tym co drugiej niezapowiedzianej.W przypadku pojawienie się podejrzeń, że dziecko jest ofiarą przemocy, zobligować położną do natychmiastowej reakcji.

3. Z chwilą podjęcia przez dziecko edukacji, obowiązek kwartalnego patronażu nałożyć na pielęgniarkę pracującą w danej placówce oświatowej, natomiast pielęgniarkę środowiskową zobligować do corocznej niezapowiedzianej wizyty w miejscu zamieszkania dziecka.

4. W przypadkach kiedy rodzicie/ opiekunowie będą się uchylali od kontaktów ze służbą zdrowia, zobligować pracowników do podejmowania interwencji, a na rodziców nakładać kary, np.: finansowe.

5. Przeprowadzić szkolenia i rozpropagować materiały edukacyjne wśród pracowników służby zdrowia, oświaty i rodziców, dotyczące rozpoznawania, czy dane dziecko jest ofiarą przemocy.

6. Przywrócić nauczycielom możliwość wejścia w środowisko rodzinne ucznia, gdy jest zaniepokojony jego zachowaniem lub nieobecnością.

7. Zaostrzyć kary za ukrywanie sprawcy.

8. Wprowadzić obowiązek edukacji dzieci i młodzieży na temat zjawiska szeroko rozumianej przemocy oraz z przeciwdziałania przemocy, np.: dwie godziny w miesiącu.

Ustawodawca polski zgodnie z ciążącym na nim obowiązku bezwzględnej ochrony dobra dziecka powinien bezzwłocznie zreformować art. 18§3 k.k. w ten sposób, żeby pomocnik bezwzględnie odpowiadał karnie nawet wtedy gdy nie celowo ułatwił popełnienie przestępstwa innej osobie na zasadzie, nie tylko winy umyślnej, ale i z winy nieumyślnej (niedbalstwo, lekkomyślność). Stanowi o tym art. 20 kk, że pomocnik odpowiada w granicach swojej umyślności lub nieumyślności. Przedstawiciele organów publicznych naruszyły Konwencję Praw Dziecka ratyfikowaną przez Polskę, która nakłada na państwa strony bezwzględny obowiązek ochrony prawnej dobra dziecka. Gdyby to prawo było zastosowane przez organy publiczne w praktyce dziecko nie zmarłoby w wyniku bestialskiego skatowania i zgwałcenia przez patologicznych rodziców. W mojej ocenie przedstawiciele – bez względu na zawód i sprawowaną funkcję społeczną - którzy dopuścili do tej tragedii powinni bezwzględnie odpowiadać karnie, z zakazem wykonywania zawodu na 25 lat, z zapłatą nawiązki na rzecz ochrony prawnej i leczenia oraz rehabilitacji innych dzieci niepełnosprawnych w wysokości 1 mln złotych. Po 25 latach powinni oni być poddani bezwzględnej i rygorystycznej kontroli psychiatrycznej i psychologicznej i te badania powinni być ponawiane po upływie co najmniej kwartału. Zachowanie urzędników państwowych które doprowadziło do śmierci tego dziecka dowodzi, że trzeba przeprowadzić bezwzględnie badania psychiatryczne i psychologicznego wobec innych urzędników aby nigdy dziecko nie stało się ofiarą niehumanitarnego systemu. Rodzice zmarłej dziewczynki powinni odpowiadać na podstawie ustawy o bestiach, - powinni być bezwzględnie i dożywotnio pozbawieni prawa rodzicielskich na zawsze, bezwzględnie i dożywotnio pozbawieni wolności bez możliwości skrócenia tego czasu i poddani leczeniu psychotrycznemu, poddani terapii. W ten sposób dopiero zlikwiduje się w systemie kapitalistycznym tajną produkcję dzieci chorych, niepełnosprawnych, po to aby inne grupy społeczne miały wynagrodzenie za pracę kosztem takich dzieci praw do życia i zdrowia praz prawidłowego rozwoju w życiu osobistym i społecznym. To przykre, że mamy XXI wiek a wciąż jest aktualne powiedzenie Z. Nałkowskiej : „To człowiek człowiekowi zgotował taki los”.