Według starotestamentowego zwyczaju ósmego dnia po narodzeniu Chrystus przyjął obrzezanie i otrzymał imię "Jezus", ogłoszone przez Archanioła Gabriela w Dzień Zwiastowania. W Nowym Testamencie obrzęd obrzezania ustąpił miejsce sakramentowi Chrztu. Jego umieszczenie w gronie innych świąt też jest unikalne, bo nigdzie więcej nie ujrzymy podobnego przeobrażenia starotestamentowego obyczaju w wielkie święto okresu Nowego Testamentu. Wynika to z wagi obrzędu.
Obrzezanie, jako obrzęd inicjacji i poświęcenia Bóstwu, istniało u wielu ludów, w tym u Egipcjan. W pojmowaniu Żydów krew jest święta, bowiem „krew to – dusza”. Krew, płynąca z narządu dającego życie, oznacza złożenie ofiary życia – Bogu. U Izraelitów obrzęd ten stał się symbolem zawarcia przymierza pomiędzy Abrahamem i narodem wybranym a Bogiem, i miał przypominać ludowi o wynikających z tego obowiązkach.
ZOBACZ WIDEO
W Starym Testamencie określano Zbawiciela wieloma imionami. Prorok Izajasz wymienia Emmanuel, Przedziwny Doradca, Bóg Mocny, Odwieczny Ojciec, Książę Pokoju. Prorocy Daniel i Ezechiel nazywają Mesjasza Synem człowieczym, apostoł i ewangelista Jan nazwie Syna Bożego Słowem. Sam Chrystus nazywał Siebie Synem człowieczym Światłością świata Drogą, Prawdą i Życiem, Dobrym Pasterzem. Jednak imieniem własnym jest imię „Jezus” co dosłownie oznacza „Jahwe jest zbawieniem”. Imię, nawiązujące do Boga, zbawienia i odkupienia, sugerujące szczególną opiekę Bożą, nie było niczym wyjątkowym. Żydzi przez całe stulecia starali się jak najczęściej nadawać synom imię ojca w celu podkreślenia woli przedłużenia rodu. Jezus otrzymał imię po swym Ojcu – Bogu.
Imię jest ikoną osoby. Domaga się ono szacunku ze względu na godność tego, kto je nosi. Poprzez nadanie imienia człowiek staje się w oczach Bożych jedyny i niepowtarzalny. Brak imienia, jak w przypadku ewangelicznego bogacza, był oznaką braku szacunku dla tej osoby. Z kolei posiadanie wielu imion mogło oznaczać dostojność i powagę człowieka, mającego do wypełnienia wiele zadań.
W prawosławiu nadawano dawniej imię za przykładem Chrystusa ósmego dnia po urodzeniu. Z czasem imię zaczęto nadawać, kierując się przy wyborze dniem pamięci świętego, który wypadał w dzień narodzin, w ósmy dzień po urodzeniu albo w dniu chrztu. Tylko mnisi w akcie postrzyżyn otrzymują nowe imię jako znak nowego życia.
14 stycznia w Cerkwi wspomina się świętego Bazylego Wielkiego, arcybiskupa Cezarei Kapadockiej oraz pamięć św. Bazylego Wielkiego, który - tak jak św. Grzegorz Teolog i św. Jan Złotousty - nazywany jest "powszechnym wielkim nauczycielem". Jemu przypisuje się także regułę wschodniego monastycyzmu. Zgodnie z tradycją w tym dniu w świątyniach celebruje się liturgie rytu autorstwa św. Bazylego Wielkiego.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
