Wróżby na Katarzynki. Kasiu, daj znać, co się będzie ze mną dziać!

Katarzynki można nazwać męskim odpowiednikiem andrzejek - dawniej kawalerowie w dniu wspomnienia liturgicznego św. Katarzyny Aleksandryjskiej wróżyli sobie podobnie jak panny na wydaniu parę dni później. Dzień ten jest nieprzypadkowy, bowiem św. Katarzyna była uznawana m.in. za patronkę kawalerów, którym miała pomóc znaleźć dobre narzeczone.

Jedną z zabaw, organizowanych w nocy z 24 na 25 listopada, było losowanie kart. Panowie w wieku od 18 do 25 lat musieli wybrać z talii damę i waleta kier. Nieco starsi (26-35 lat) - damę i króla karo. Kawalerowie między 36. a 40. rokiem życia wybierali damę i króla trefl, a ci, którzy mieli ponad 40 lat - damę i króla pik. Następnie przetasowywali karty (nie patrząc na nie) i odwracając, kładli obok siebie. Jeżeli dama ułożyła się po lewej stronie króla, oznaczało to kawaler ożeni się w ciągu roku.

Do innej wróżby, wykonywanej podczas katarzynek, potrzebne były listki lub sosnowe szpilki. Miały one symbolizować kawalera i jego wybrankę. Jeżeli po wrzuceniu do wody dopłynęły do siebie, był to znak, że osoby połączy trwały związek.

Tradycją było również to, że w wigilię św. Katarzyny kawaler ścinał gałązkę wiśni i wstawiał ją do naczynia z wodą. Gdy zakwitła na Boże Narodzenie, oznaczało to, że mężczyzna ożeni się podczas najbliższego karnawału. A żeby poznać imię przyszłej żony, kładł wieczorem pod poduszkę karteczki z imionami znanych mu panien. Tuż po obudzeniu się następnego dnia losował spod poduszki jedną karteczkę. Na niej miało znajdować się imię przyszłej małżonki.

Obecnie funkcję katarzynek przejęły andrzejki. Jednak jako że pierwsze z nich wypadają już jutro, może warto spędzić je, tak jak nasi dziadkowie i pradziadkowie.

Zobacz także: Międzynarodowy Dzień Burgera w Białymstoku