Świątynia narewska jest jedną z największych drewnianych budowli sakralnych w województwie podlaskim, możną ją zaliczyć do barokowych kościołów dwuwieżowych, powszechnie wznoszonych w XVIII i XIX w. Jest też jednym z najcenniejszych zabytków architektury drewnianej w regionie.
Narew i 508. rocznica nadania chełmińskich praw miejskich
Jedna z pierwszych pisanych wzmianek o Narwi pochodzi z 1421 roku i dotyczy postoju tutaj króla Władysława Jagiełły, który podróżował do Grodna. Prawa miejskie chełmińskie nadał taj osadzie król Zygmunt I Stary w dniu 27 czerwca 1514 roku, na prośbę Olbrachta Marcinowicza Gasztołda, starosty bielskiego. Przez stulecia obok siebie żyli prawosławni i katolicy, a następnie i Żydzi. Obecnie Narew nie posiada praw miejskich – utraciła je w 1934 roku w wyniku upadku gospodarczego.
Historia parafii katolickiej i kościoła parafialnego
Pierwotnie istniała tutaj kaplica dworska, W czasie lokacji miasta na prawie magdeburskim w 07.12.1528 roku król Zygmunt Stary i jego żona Bona Sforza ufundowali kościół pw. Wniebowzięcia NMP i św. Stanisława Biskupa Męczennika. Był to również faktyczny początek parafii.
Obecna świątynia drewniana została wzniesiona w latach 1738-1748. Przypuszcza się (nie jest to jednak potwierdzone) że projekt świątyni wykonał Jakub Fontana - architekt związany z tym terenem, pracujący dla Jana Klemensa Branickiego. Architekt ten zaprojektował również nieistniejący już kościół w Surażu. W latach 1851, 1857, 1860 budowla była remontowana . Świątynia dwukrotnie została uszkodzona przez pociski