Zamurowali mnie żywcem!

- Kiedy wprowadzałam się tu z rodziną dwadzieścia sześć lat temu, byliśmy jednymi z pierwszych mieszkańców tej spółdzielni - wspomina Pani Krystyna. - Razem z mężem, który kochał przyrodę, chcieliśmy mieszkać na parterze i mieć choć kawałek poletka, by zasadzić coś pięknego i wypocząć latem.

W odległości kilku metrów od jej balkonu stoi teraz wysokie ogrodzenie. Tuż za nim ponad dwukrotnie większy budynek, który wchodzi częściowo na jej ogródek. Zgodę na jego budowę wydała Spółdzielnia Mieszkaniowa "Perspektywa".

- Mam ogromny żal do prezesa Zbigniewa Lipskiego i kierownictwa, że nikt nie pofatygował się, by wyjaśnić mi, jak to ma wyglądać. Nie powiedzieli mi, że będzie to tak wielkie. Teraz to nawet przez okno nie ma po co wyglądać. - rozkłada ręce Pani Krystyna. - Co z moją prywatnością? Teraz latem nie będę mogła nawet w spokoju wypocząć w zieleni.

Jest emerytką i wdową, ma za sobą 36 lat pracy w szkolnictwie. Odkąd obie dorosłe córki wyprowadziły się do stolicy, w mieszkaniu na co dzień przebywa sama. Pocieszeniem był ogródek, który pieczołowicie pielęgnowała. Większość drzewek i krzewów wycięto.

- To podłość - kwituje krótko. - Niszczyć przyrodę, podczas gdy wokoło jest tyle pustych placów. W dodatku latem okna się otworzyć nie dało przez tę drewnianą latrynę dla robotników. Załatwiają się w dziurę w ziemi i podczas upałów smród niósł się do domu - opowiada pani Krystyna.

Mieszkanie ma ponad 70 mkw. Odkąd została sama, nosiła się z zamiarem jego sprzedania. Teraz uważa, że straci. Bo kto zechce kupić mieszkanie z takim widokiem za oknem?

Z władzami spółdzielni rozmawialiśmy w piątek. Obiecano nam odpowiedzi na nasze pytania udzielić faksem. Do momentu zamknięcia numeru nie doczekaliśmy się wyjaśnień. Do sprawy wrócimy.