Dzielą, ale nie zawsze do końca

Jakie ściany?

Jakie ściany?

Ścianki działowe - w zależności od potrzeb i możliwości - budujemy z różnych materiałów:
- murowane - z cegieł, pustaków, bloczków lub płytek,
- szkieletowe - drewniane lub stalowe z poszyciem z płyt gipsowo-kartonowych albo drewnopochodnych,
- stolarskie - z drewna, sklejki lub płyt pilśniowych,
- szklane - z pustaków zwanych luksferami.

Jednak gdy chcemy wydzielić zaciszny kącik tylko dla siebie, okazuje się, że solidny mur też ma swoje zalety. Lekkie przepierzenie nie zawsze w dostatecznym stopniu izoluje od otoczenia.

Ściany działowe nie przenoszą praktycznie żadnego obciążenia poza własnym ciężarem, więc ich grubość zazwyczaj wynosi 6,5, 12 lub 18 cm. Pełnią różne funkcje i dlatego muszą sprostać wielu wymaganiom. Tworzą i dzielą pomieszczenia, muszą zatem być zaprojektowane z myślą o funkcjonalności, łatwe w montażu i ewentualnym demontażu. Aby tworzyły ponado element wystroju wnętrza, muszą być dokładnie wymurowane i estetycznie wykończone.

Często stawiamy je dla izolacji przed hałasem, stąd ich masa lub konstrukcja musi być odpowiednio duża, by hamować przepływ dźwięków. Zależnie od użytych materiałów i konstrukcji ścian ich izolacyjność akustyczna jest różna.

Trwałe i wytrzymałe

Ściany działowe możemy wymurować - z wąskich pustaków, bloczków, cegieł pełnych lub drążonych. Mogą one przenosić duże obciążenia, a wykonane z wysokiej jakości cegieł klinkierowych, stanowią piękny element dekoracyjny. Dodatkowo można ozdobić je za pomocą tynku. Ale - w porównaniu ze ścianami z płyt g-k - wcale nie chronią lepiej przed zimnem czy hałasem. A porządną robotę murarską najlepiej powierzyć fachowcom, a wykonanie, ze względu na obciążenie konstrukcji budynku, należy skonsultować z osobą posiadającą uprawnienia projektowe.

Małe mieszkanie można dzielić murkami różnej wysokości. Dzięki temu zachowamy wrażenie przestronności, gdyż na poziomie oczu przegroda nie istnieje. Zazwyczaj stosowane są one w łazienkach (można na nich podwiesić np. sedes lub umywalkę), w otwartych kuchniach (osłaniają blaty robocze) czy w kawalerkach, np. do oddzielenia aneksu sypialnego od reszty mieszkania.

Ani specjalistycznych narzędzi, ani umiejętności nie potrzeba, by zbudować ścianę w technologii szkieletowej. Najbardziej popularne mają stalowy szkielet z gotowych profili, obudowany dwustronnie płytami gipsowo-kartonowymi i wypełniony wełną mineralną. Elementy, z których budowana jest taka ściana, są lekkie. Do montażu wystarczą śruby. A połączenia można ukryć używając papieru ściernego i wierzchniej warstwy farby. Płyty g-k są jedna kruche i mogą być kłopotliwe w transporcie, nie zmieścić się w windzie czy wąskiej klatce schodowej.

Ze szkła lub na szynach

Efektownym ale dość drogim rozwiązaniem (ok. 400 zł za mkw.), są ścianki działowe z pustaków szklanych (luksferów). Najczęściej stosuje się je tam, gdzie trzeba wydzielić pomieszczenie, przy jednoczesnym dopływie światła dziennego i wytłumieniu hałasu. Luksfery dostępne są w wielu kolorach i fakturach powierzchni. Doświetlają wydzielone pomieszczenia bez okien, a jeśli mają małą powierzchnię, podczas ich murowania nie trzeba wykonywać prac mokrych. Jednakże, choć są odporne na uszkodzenia mechaniczne, ich transport i załadunek wymaga ostrożności. Tak samo, jak uwagi wymaga ich montaż - nierówne spoiny mogą zepsuć cały efekt.

Coraz popularniejsze w małych mieszkaniach są przesuwne ścianki działowe. Występują w dwóch rodzajach - jako harmonijkowe bądź sztywne. Przesuwają się po szynie dolnej lub prowadnicy umocowanej na suficie.

Bardzo praktycznym rozwiązaniem są tak zwane meblościanki, które nie tylko dzielą, ale są też dobrym miejscem na książki i drobiazgi.