Język zbyt giętki

Nasi Czytelnicy sugerują, że prasa utrwala błędną formę określania mieszkańców Moniek. Krzysztof Falkowski, prezes Towarzystwa Przyjaciół Moniek zwrócił się nawet o wyjaśnienie tej kwestii do Rady Języka Polskiego. Falkowski sugeruje nazwy: mończanin lub mońkowianin, zaś za poprawne przymiotniki uważa: moniecki i mońkowski.
Profesor Aleksandra Cieślikowa z RJP odpisała mu, że obecnie są w użyciu trzy nazwy: mończanin, mońkowianin (nie używane, ale zalecane w "Słowniku nazw własnych" J. Grzeni) oraz używane najczęściej: moniecczanin. "Ta ostatnia forma powinna być zapisywana jako monieczanin, tak jak białostoczanin. Polecam jednak stosowanie pierwszej formy, słowotwórczo najpoprawniejszej: mończanin" - pisze profesor Cieślikowa.
RJZ rozstrzyga też przymiotniki powstałe od nazwy Mońki. Prawidłową formą jest "moniecki" i nigdy "mońkowski".
Radykalnie do sprawy monieczan podszedł zaś profesor Mirosław Skarżyński z UJ, który za jedyną poprawną formę uważa mońkowianina. Polonista z UJ dopuszcza też przymiotnik mońkowski.
Więcej problemów przysparza Trzcianne.
- Ze względu na kłopoty z wymową wypada używać tylko formy omownej: mieszkaniec Trzciannego i przymiotnik trzcianieński - mówi profesor Skarżyński.
Mniej problemów jest z Krypnem, ale trudności stwarzają przymiotniki, bowiem jedni mówią "krypniański", zaś inni "krypnieński". Poloniści z UJ stawiają na "krypniański". Dorota Kopczyńska z UW wybrała z tego zestawu "krypnieński" i dodaje swój "krypnowski".
- Pierwszeństwo dajemy formie, najchętniej używanej przez mieszkańców - zauważa Kopczyńska. - Tylko teoretycznie można utworzyć przymiotnik od Trzciannego. Można uznać za poprawne formy: trzcianniański, trzcianeński lub trzciański - dodaje polonistka z UW.
A zatem to... mońkowianie, mończanie, monieczanie lub moniecczanie idą jesienią na pielgrzymkę do krypnieńskiego, krypniańskiego lub krypnowskiego Sanktuarium Maryjnego wraz z trzciańskimi, trzcianniańskimi i trzcianeńskimi pątnikami.