Kompozycja pod stopami

Najprostszym przykładem jest szachownica płytek, podłoga w kratkę lub w drobny deseń. Łatwo je uzyskać zarówno na podłogach ceramicznych, jak i parkietach.
Posadzkę może też zdobić duży motyw, taki jak rozeta z płytek lub ozdobna rama. Wstawka z innego materiału czy dekoracyjna mozaika może zaznaczać środek pomieszczenia lub miejsce skrzyżowania ważnych osi kompozycji. Pole otoczone ornamentem wyróżni strefę wypoczynkową w salonie lub miejsce na stół w jadalni. Dobre efekty daje łączenie odmiennych materiałów, różnych formatów, kolorów i faktury. Na przykład w podłodze z dużych płyt gresu możemy za pomocą paska drobnej kostki kamiennej wydzielić powierzchnię wyłożoną parkietem.

Łączyć czy dzielić?

Salon, kuchnia, jadalnia, hol znajdują się na jednym poziomie, pełnią różne funkcje, a jednocześnie są często połączone. Przestronne otwarte wnętrza czasem przytłaczają. Oswoić tę przestrzeń można przez stosowanie różnych materiałów podłogowych, wyróżniających poszczególne strefy. Częściej jednak odczuwamy niedosyt przestrzeni. Bo taka sama podłoga łączy pomieszczenia, zróżnicowana - dzieli. Gdy przestrzeń jest nieduża, dzielenie podłogi jest niekorzystne i wprost niewskazane. Wrażenie przestronności powstaje, gdy wszystkie powierzchnie są jednolite.

Zetknięcie materiałów - na przykład gresu z parkietem - można prowadzić zgodnie z podziałem pomieszczeń. Wtedy granica powinna wypadać dokładnie pod skrzydłem drzwi.

Linia podziału może przebiegać też niezależnie od ścian. Można wywołać wrażenie, że podłoga wpływa z jednego pomieszczenia do drugiego, na przykład z holu do salonu. To także sposób, aby skierować wchodzącego we właściwą stronę. Kierunek ten można podkreślić wzorem, np. linią innych płytek, która poprowadzi wzrok jak po sznurku. Odpowiednio zaprojektowana podłoga może optycznie łączyć wnętrza, może także wprowadzać własne podziały przestrzeni.

Linia oddzielająca poszczególne rodzaje materiałów podłogowych często wyznacza podział funkcjonalny mieszkania. Ważne jest, aby linia oddzielająca poszczególne rodzaje materiałów podłogowych była jak najmniej zauważalna. I nie powinna utrudniać komunikacji. Najlepiej łączyć materiały o podobnej grubości, bez użycia stalowych listew (np. za pomocą korka lub specjalnej masy wypełniającej).

Salon z dużym potencjałem

Decydując się na drewnianą podłogę w kuchni warto jest zastosować pas z płytek ceramicznych przy ciągu kuchennym. Jest to "strefa mokra", najbardziej narażona na działanie wilgoci.

W łazienkach również możemy połączyć parkiet z kaflami. Parkiet w tym wypadku musi być odporny na wilgoć np. teak. Parkiet musi być również olejowany, nie lakierowany. W tym wypadku w miejscu łączenia najlepiej jest użyć korka.
Największe możliwości kształtowania przestrzeni - nie tylko na podłodze - daje salon. Tworzy on bowiem strefę otwartą na osoby odwiedzające dom, a jednocześnie stanowi centrum życia rodzinnego. Efektownym rozwiązaniem do salonu może być połączenie kilku materiałów. Płytki ceramiczne fragmentami kładziemy na tych elementach podłogi, które najbardziej są narażone na zabrudzenia (podłoga przy drzwiach balkonowych lub wyjściu do ogrodu, okolice kominka). Można je łączyć praktycznie z każdym materiałem.

Często stosuje się kamienne lub ceramiczne wkładki w parkiecie, lub na jego obrzeżach. Można również zastosować odwrotne proporcje i w dużą płaszczyznę np. gresu wstawić elementy z drewna. W miejscu stykania się kamienia z parkietem lub z deskami, stosuje się najczęściej wąski pasek korka, który "zlewa" się z kolorem drewna i jest prawie niewidoczny.

Drewno, kamień, tkanina

Jeżeli przestrzeń salonu pozwala na pozostawienie dużych otwartych powierzchni, elegancko i wytwornie prezentują się podłogi drewniane, parkietowe, układane w kompozycje lub intarsjowane przy wykorzystaniu różnych gatunków drewna. Najlepszy efekt uzyskamy, jeśli z góry ustalimy miejsce dla poszczególnych elementów wyposażenia pomieszczenia. Bo nie warto zasłaniać meblami tego, co stanowi interesujący element podłogi.

Elementem wyposażenia salonu jest często kominek. Przed nim doskonale prezentują się płytki z granitu, marmuru, wapienia lub piaskowca, izolujące strefę ognia od pozostałej części wnętrza. Zderzenie polerowanej powierzchni z szorstką strukturą surowego kamienia, przy odpowiednim świetle, stanowi niekiedy bardziej dekoracyjny element wnętrza niż kosztowne dekoracyjne detale. Jeżeli użycie kamienia we wnętrzu salonu wywołuje wrażenie chłodu, można je zmniejszyć kładąc na podłogę tkaninę lub skóry.

Zwyczajny dywan też daje sporo możliwości aranżacji. Dzięki niemu możemy znacznie wzbogacić i uatrakcyjnić wygląd podłogi. Kładąc go na na dużej jednolitej powierzchni, wprowadzimy do wnętrza nowy, kontrastowy element.