Mariusz Randzio uratował życie tonącej. Sam zginął

Zdjęcie bohatera z Grajewa - 22-letniego Mariusza Randzio

Właśnie za tak heroiczny czyn - uratowanie tonącej kobiety - został odznaczony Mariusz Randzio.

Bohaterska śmierć Mariusza poruszyła całe Grajewo. Podczas ostatniej drogi 22-latkowi towarzyszyła rodzina oraz tłumy przyjaciół. Teraz, w dowód uznania dla jego bohaterstwa, przyznano mu pośmiertnie odznaczenie za uratowanie życia innej osobie.

- Medal, który wręczyliśmy rodzicom Mariusza nosi nr 19 - mówi Kazimierz Zalewski, prezes sopockiego Wodnego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. - Tylko tyle odznaczeń dotychczas nadaliśmy za uratowanie ludzkiego życia. On na nie zasłużył.

Wzruszająca uroczystość przy grobie
Wzruszająca uroczystość przekazania odznaczenia odbyła się w czwartek, 10 lutego przy grobie tragicznie zmarłego grajewianina. Na ręce rodziców Mariusza Randzio medal za bohaterską postawę ich syna złożył prezes WOPR.

- Mariusz miał niesamowite poczucie humoru - tak swojego przyjaciela wspomina Arkadia Podlaska. - Jego optymizm i radość udzielały się dosłownie wszystkim. I właśnie takiego, zawsze zadowolonego i uśmiechniętego, wszyscy go pamiętamy.

Przypomnijmy, że do tragedii doszło 11 lipca ub.r. w okolicach cypla na Półwyspie Helskim. Grajewianin kąpał się w morzu ze swoją dziewczyną. Gdy wracali do brzegu, oboje usłyszeli wołanie o pomoc. Bez zastanowienia ruszyli w stronę tonącej kobiety. Udało się ją uratować.

Niestety, 22-letni Mariusz zginął podczas akcji ratunkowej. Jego ciało udało się odnaleźć dopiero po dwóch tygodniach poszukiwań.

Mariusz Randzio był przyjacielem do tańca i do różańca - wspomina Konrad Mrówka. - Wielka szkoda, że dzisiaj nie mogę już powiedzieć, że nadal jest.

Przyjacielski, pomocny, ambitny, pogodny, mądry i zawsze uśmiechnięty. Takiego Mariusza Randzio pamiętają jego przyjaciele. Osoby z którymi spędzał czas niemal każdego dnia i które znały go od kilkunastu dobrych lat.

Zawsze mogłem liczyć na Mariusza
- Mieszkałem z Mariuszem trzy lata w Gdańsku - opowiada Konrad Mrówka. - Pomagaliśmy sobie wzajemnie. Zawsze mogłem liczyć na jego pomoc. Mariusz był niezwykle inteligentny. Niewielkim nakładem pracy uzyskiwał bardzo dobre wyniki w nauce. Co roku miał stypendium naukowe. Razem z innymi kolegami tworzyliśmy zgraną paczkę jeszcze od czasów gimnazjum. Zacząłem naukę w Gdańsku i któregoś razu rozmawiałem z Mariuszem o planach na przyszłość i o studiach. Prawdopodobnie po tej rozmowie zdecydował, że będzie kontynuował naukę na Politechnice Gdańskiej.

Byłby rewelacyjnym inżynierem
Mariusz miał wielki talent. Robił to, co lubił. Studiował na wydziale Elektroniki, Telekomunikacji i Informatyki Politechniki Gdańskiej. Dodatkowo był członkiem kilku kół naukowych, wykonywał prace na zlecenie, zatrudnił się w organizacji informatycznej. Gdyby nie tragiczne wydarzenie z 11 lipca ub.r. prawdopodobnie nadal pracowałby w firmie Intel, w której odbył pomyślną rozmowę kwalifikacyjną.

- Śmiało można powiedzieć, że wyrastał z niego dobry inżynier, który mógł wymyślić wiele nowych rzeczy. Ale studia to nie tylko nauka i praca. Razem spędziliśmy wiele wolnego czasu. Chodziliśmy na imprezy, uczestniczyliśmy w juwenaliach, graliśmy w bilard, koszykówkę i robiliśmy wiele innych rzeczy. Większość czasu na studiach, po zajęciach na uczelni, spędziliśmy z Mariuszem razem - opowiada Konrad.

Zdaniem Arkadii Podlaskiej, Mariusz Randzio miał ogromne poczucie humoru i był po prostu duszą towarzystwa.

- Tam gdzie Mariusz się pojawiał było zawsze bardzo wesoło - opowiada Arkadia. - Jego optymizm i radość udzielała się dosłownie wszystkim. I właśnie takiego Mariusza wszyscy pamiętamy - uśmiechniętego i zadowolonego. Pamiętam, że jeszcze za czasów szkolnych nie było przedstawienia, w którym Mariusz nie brałby udziału. Świetnie się w tym czuł, grał jakby był zawodowym aktorem. Miał niesamowity dystans do siebie i życia - dodaje.

Na uroczystość przekazania medalu "Za uratowanie życia tonącemu" przyszło wiele osób, dla których Mariusz bez wątpienia zawsze był kimś wyjątkowym
(fot. P. Łepkowska)