Ponieważ nie można było wtedy kupić filmów fotograficznych i potrzebnych do obróbki zdjęć chemikaliów, zmuszony był on do eksperymentów w celu uzyskania ekwiwalentu filmu fotograficznego. Pewnego razu Parkes otrzymał w efekcie swoich starań twarde, plastyczne tworzywo. Nazwał je "parkesinem" i szybko znalazł dla niego zastosowanie: zaczął domowym sposobem wyrabiać z niego guziki, grzebienie, biżuterię...
Parkes nie tylko jednak nie zrobił na swoim wynalazku dobrego interesu, ale nawet stracił cały majątek. Nie posiadał bowiem zmysłu handlowego, który umożliwiłby mu osiągnięcie finansowego sukcesu.
Pieniądze zrobili na plastiku inni. Gdy w latach 70-tych XIX wieku na rynku zaczęło brakować kości słoniowej, z której wytwarzano m.in. kule bilardowe, pewien amerykański drukarz o nazwisku Hyatt postanowił wykorzystać nadarzającą się okazję. W 1872 roku usprawnił proces produkcyjny parkesinu, zamienił jego nazwę na celuloid i założył fabrykę plastikowych kul bilardowych. Wielkiego interesu nie zrobił, ponieważ plastikowe bile były mniej sprężyste od kościanych, ale tworzywo to szybko zyskało inne zastosowania. Wkrótce wytwarzano z celuloidu całą gamę przeróżnych produktów, które zdobyły uznanie klientów.
Był to jednak materiał łatwopalny i przez to niebezpieczny. Dopiero na początku XX wieku Leo Baekeland opatentował bakelit - pierwszy plastik odporny na działanie wysokich temperatur, co zwiększyło możliwości jego wykorzystania.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
