Pozytywne Wibracje Festival: Muzyka musi karmić duszę

23 i 24 lipca

23 i 24 lipca

Pozytywne Wibracje Festival już 23 i 24 lipca w Białymstoku na stadionie lekkoatletycznym na Zwierzyńcu. Na scenie zobaczymy m.in. Incognito, Us3, The Brand New Heavies, Mikę Urbaniak, zespół Poluzjanci czy formację Gabin. Więcej informacji, pełen program oraz cennik biletów znajdziecie na stronie www.pozytywnewibracjefestival.pl

Gdybyś musiał wskazać główne źródło Twojej inspiracji czy byłby to Stevie Wonder? Czyja jeszcze twórczość jest Waszą inspiracją?
- Bluey: Stevie jest oczywiście główną inspiracją. Są też takie grupy, jak Earth Wind and Fire, Banda Black Rio & Tower of Power. Wokalistki Chaka Khan, Patrice Rushen i Minnie Ripperton. Ale inspiracja pojawia się zewsząd - np. z książek, które czytam, jak "On the road" Jacka Kerouac'a, "Iced" Ray'a Shella. A nawet interesujące wywiady mogą być iskierką, która rozpali moją wyobraźnię.

Do czego porównacie swoją muzykę?
- Unikam jakichkolwiek porównań, chociaż zdaję sobie sprawę, że mogę wpływać na swoich słuchaczy, którzy będą poszukiwać tych porównań. Sądzę, że mogę porównać moją muzykę do dobrego jedzenia, interesujących podróży i związków dobrych i złych... ale zawsze pasjonujących.

Jaki jest przepis na tak długą obecność na scenie muzycznej?
- Mój upór. Nie wiem kiedy przestać! Żarty na bok. Kocham to, co robię. Tworzenie muzyki i granie przed publicznością jest siłą mojego trwania, jest dla mnie jak tlen.

Czy za nazwą Twojego zespołu kryje się jakaś ciekawa historia?
- Incognito… Słownik opisuje to tak: ukrywać swoją prawdziwą tożsamość: (jako przymiotnik) aby móc kogoś obserwować z ukrycia musisz być incognito; (jako przysłówek) on działa teraz incognito. Zawsze podziwiałem ludzi działających za kulisami, tych, którzy wykonują swoją pracę bez zbędnych pochwał lub nagród. Jest pewna pokora w byciu Incognito. Tego właśnie brakuje w przemyśle muzycznym. Buntowałem się trochę w tej kwestii i dlatego wybrałem taką nazwę dla zespołu w 1979 roku.

Co jest z muzyce najważniejsze?
- Dla mnie powinna być ona emocjonalna, komunikatywna i powinna karmić twoją duszę albo sprawiać, że tracisz swoje zahamowania w zależności od sytuacji.

Opisz swoich fanów. Czy są to ludzie, którzy towarzyszą Wam od początku kariery? Czy też tacy, którzy zmieniają się i są coraz młodsi?
- Mamy to szczęście, że są to obie grupy wspomnianych fanów. Są tacy, którzy są z nami od 31 lat, ale mamy też całkiem nowe pokolenie muzyków, tancerzy i miłośników muzyki, którzy uwielbiają nasz zespół. Szczególnie w Azji.

Czy możliwe jest opisanie typowej publiczności, która przychodzi na Wasze koncerty? Czy może zależy to od kraju, miasta, itd., w którym występujecie?
- To zależy. Mimo że telewizja zunifikowała większość świata, to kultura odgrywa ogromna rolę, jeśli chodzi o reakcję publiczności. Nie dotyczy to wyłącznie muzyki, weźmy przykład z mistrzostw świata w piłce nożnej. Nastroje w Afryce Południowej są diametralnie różne niż w Europie czy Ameryce Południowej.

Wolicie ciszę i spokój studia nagraniowego, czy wręcz przeciwnie - zakulisowy rozgardiasz na koncertach?
- To są dwa różne światy, które jednak wzajemnie się uzupełniają. Nie wyobrażam sobie mojego życia bez nich. Stracić jeden z tych światów, to jak stracić kończynę albo jeden ze zmysłów.

Czy jest jakiś muzyczny obszar, którego jeszcze nie zgłębiliście, a chcielibyście?
- Zawsze odkrywam nową muzykę (współczesną i starszą), to są też odkrycia na polu technicznym. Są jeszcze różne formy kulturowe w muzyce, które muszę zgłębić... Ale wszystko w swoim czasie!

Jesteście nazywani "żyjąca legenda sceny acid jazzowej". Czujecie się legendą?
- Jestem tylko kolesiem, który kocha swoją pracę!