Ślub konkordatowy. Co to takiego?

W 1998 roku Stolica Apostolska zawarła umowę konkordatową z Rzeczpospolita Polską. Od tamtej pory pary młode zawierające ślub w kościele nie muszą dodatkowo podpisywać aktu małżeństwa w Urzędzie Stanu Cywilnego. Mogą to zrobić w kancelarii proboszcza. Na mocy umowy podpisanej miedzy Kościołem a Państwem ślub ten jest ważny w obliczu prawa i wymogów kościelnych.

Podobną umowę podpisała również Cerkiew Prawosławna w Polsce oraz wiele innych związków religijnych (np. Kościół Baptystów).

Wcześniej pary młode, aby zalegalizować ślub kościelny musiały dodatkowo zawierać związek małżeński w Urzędzie Stanu Cywilnego i tam podpisywać akt małżeństwa. Wiązało się to z organizacją oddzielnej uroczystości. Często trzeba było rezerwować na to kolejny dzień, a także kupować nową suknię (mniej wytworną niż ta do ślubu w kościele).

Formalności związane ze ślubem konkordatowym
Niestety ślub konkordatowy nie zwalnia pary młodej od załatwiania formalności. Młodzi nie unikną wizyty w USC. Muszą odebrać w nim niezbędne dokumenty, które później przekażą do parafii, w której biorą ślub. Są to m. in. skrócone odpisy aktów urodzenia obojga narzeczonych (ewentualnie akt zgonu poprzedniego małżonka lub rozwodu) oraz zaświadczenie informujące o braku jakichkolwiek przeszkód na zawarcie związku małżeńskiego.
Wszystkie potrzebne dokumenty są wypełniane w obecności księdza na parafii.
Przed samą uroczystością ślubną młodzi podpisuje klauzulę skutków cywilno-prawnych małżeństwa konkordatowego. Robią to w obecności księdza i świadków ( ich obecność jest obowiązkowa). Świadkowie również podpisują ten dokument. Uwaga! Zarówno młodzi jak i świadkowie powinni mieć przy sobie dowody osobiste.
Proboszcz parafii ma obowiązek w ciągu pięciu dni od dat zawarcia ślubu przesłać wypełnione dokumenty do USC. Tam sporządzone zostaną akty ślubów, które nowożeńcy mogą odebrać w urzędzie już po dziesięciu dniach.
W taki sposób para młoda staje się małżeństwem w obliczu kościoła i prawa cywilnego.