Suzanne Vega: Chcę napisać kiedyś książkę

Co jest dla Ciebie najważniejsze w muzyce, w piosenkach?
- Słowa i uczucia, które przenosi. Swoista wiadomość, którą ludzie przekazują. Tak. Zdecydowanie słowa.

Jakie są Twoje ulubione piosenki? Zarówno z Twojego repertuaru jak i z repertuaru innych wykonawców?
- Mam dwie moje własne ulubione piosenki. Pierwsza to "Caramel", która jest bardzo zmysłowa, uwielbiam też "Blood makes noise", bo jest pełna gniewu. Jeżeli chodzi o inne piosenki, to ciężko mi wymienić jakieś tytuły, bo to się cały czas zmienia. Lubię jedną z piosenek Richarda Thompsona "I write in your sleeps dream". Jest bardzo mało znana. Pochodzi z albumu z 1994 roku. Mam na jej punkcie obsesję i słucham jej codziennie. A nawet kilka razy dziennie.

Jak podoba Ci się Białystok?
- Jest fantastyczny. To zdecydowanie był najlepszy występ z tych czterech, które zagrałam w Polsce. Z najlepszą publicznością.

Jaka jest największa różnica pomiędzy publicznością w Polsce i w Nowym Jorku?
- Publiczność nowojorską trudniej jest przyciągnąć. W Polsce ludzie bardziej doceniają muzykę, są wdzięczni za muzykę, zwracają uwagę na słowa. Dociera do nich poezja. Ma dla nich sens. To chyba też wynika trochę z polskiej historii. Tu muzyka ma znaczenie. Wiadomość, którą chcę przekazać przez piosenki jak "The men who played God", bardziej dociera do ludzi tutaj, w Polsce.

Występowałaś w czterech polskich miastach. Czy możesz wymienić różnice między tymi miastami?
- Tak. Pierwsze miasto miało szaloną publiczność, która śpiewała, tańczyła i krzyczała. Bilety były za darmo, więc każdy mógł przyjść i się pobawić. W drugim mieście publiczność była trochę cichsza, ale prosili o konkretne piosenki. Widać było, że je znali. Publiczność w trzecim mieście była bardzo cicha i dużo starsza. I bardzo nieśmiała do samego końca. Białostocka publiczność była świetna. Były zachowane proporcje między śpiewaniem, tańczeniem, a krzyczeniem. I zdecydowanie publiczność tutaj była największa.

Jakie pytanie najczęściej słyszysz w wywiadach?
- Sądzę, że chyba jest to pytanie o to czy uważam, że "otwierałam drzwi" dla kobiet w muzyce w latach 80.? Wiele ludzi pyta mnie o to. Odpowiadam, że mam za sobą wiele doświadczenia i, że pewnie mogło tak się zdarzyć. Że mogłam "otworzyć" parę drzwi.

Jakie są Twoje marzenia?
- Moim marzeniem jest robić więcej muzyki, więcej pisać, próbować różnych dróg i możliwości. Pisać bardziej wnikliwe teksty, bardziej emocjonalne, tworzyć lepsze melodie. Napisać kiedyś książkę. W przyszłym roku stworzyć sztukę i zagrać w niej jedną z ról. Spisać kiedyś swoją historię życia i pomagać ludziom. Działać na rzecz praw człowieka. Chciałabym też napisać coś na ten temat.

W jakiej roli, jeśli chodzi o muzykę, sprawdzasz się najlepiej? Jako twórczyni tekstów, muzyki...?
- Zdecydowanie najlepiej czuję się w pisaniu piosenek, w tworzeniu poezji i słów do moich utworów. To jest coś, co naprawdę ma znaczenie, co jest dla mnie ważne. To było na początku, śpiewanie przyszło później. Mam młodsze rodzeństwo i to właśnie moim braciom i siostrom śpiewałam piosenki, kiedy byli mali, kiedy chciałam, żeby poszli spać, albo przestali walczyć ze sobą. Ale to pisanie napędza mnie do działania. To coś dzięki czemu czuję dreszcze.