Sybirackie historie w Dzień Sybiraka. Po muzeum oprowadzali ci, którzy przeżyli wywózkę

Były kwiaty i przemówienia. Ale Dzień Sybiraka, rocznica sowieckiej agresji na Polskę i rocznica otwarcia Muzeum Sybiru to w Białymstoku nie tylko oficjalne uroczystości. Podczas spotkania "Świadkowie historii" w Muzeum Sybiru można było posłuchać opowieści tych, którzy przeżyli wywózki, którzy sami doświadczyli tego, o czym dziś nie możemy zapomnieć.

W Dzień Sybiraka zwiedzanie Muzeum połączone było z opowieściami białostockich Sybiraków. Słuchali ich i dorośli, i dzieci. Nie obyło się bez wzruszeń, czasem delikatnie ocieranych łez i pytań - bo okrucieństwo tych historii tak trudno przecież zrozumieć.

Dzień Sybiraka i rocznica ataku ZSRR na Polskę. Oficjalne uroczystości w Muzeum Sybiru (FOTO)

Barbara Sokólska samej wywózki nie pamięta. Miała wtedy zaledwie cztery tygodnie! Dzieciństwo spędziła więc na nieludzkiej ziemi.

- Byliśmy tam sześć lat i cztery miesiące - mówi. - Z opowieści mamy i cioci wiem, jak było nam tam ciężko, jak nie było co jeść, jakie były choroby. Ale mam też swoje wspomnienia, jak chodziłam od domu do domu, jak prosiłam o kawałek chleba.

Zenon Puchalski na Syberii był sześć lat i trzy miesiące: - Wyjechaliśmy 9 kwietnia w 1940 roku, a wróciliśmy 6 maja 1946 roku. Doskonale wszystko pamięta, bo podczas wywózki miał już niemal osiem lat.

- Sowieci przyszli po nas o czwartej rano, a zima była sroga. Wszystkich postawili w kuchni, w samych koszulach, drzwi otwarte do sieni, w tym zimnie trzymali nas z półtorej godziny. Mama strasznie płakała, była wtedy w ciąży - wspomina. Jak mówi, ten straszny los spotkał ich tylko dlatego, że wcześniej rodzice kupili ziemię w Zaciszu koło Białegostoku tylko dlatego od ludzi, którzy wcześniej walczyli z sowietami. - Uznali nas za kułaków - dodaje Zenon Puchalski