Szlaki wodne na Mazurach

Jezioro Kisajno jest najdalej wysuniętym na południe jednym z pięciu dużych akwenów (pozostałe to jeziora: Dobskie, Dargin, Święcajty i tzw. Mamry właściwe), składających się na kompleks jeziora Mamry - drugiego co do wielkości jeziora Polski. Jeszcze za czasów krzyżackich były to oddzielne jeziora, ale na skutek spiętrzenia wody przy budowie młyna na Węgorapie w Węgorzewie połączyły się w jeden zbiornik wodny.

Kisajno jest najpiękniejszym krajobrazowo akwenem mamrzańskim.
Rozciąga się na długości około 9 km od Giżycka do półwyspów: Wysoki Róg (na zachodzie) i Królewski Róg (na wschodzie), za którymi zaczyna się już szeroka płaszczyzna wodna jeziora Dargin.

Z Giżycka na Kisajno wypływa się Kanałem Łuczańskim i po przepłynięciu Zatoki Tracz otwierają się przed nami dwa alternatywne szlaki wodne na północ. Można popłynąć prosto, głównym szlakiem w kierunku Sztynortu i Węgorzewa albo zagłębić się pomiędzy urokliwe wyspy, leżące we wschodniej stronie jeziora, płynąc tzw. Łabędzim Szlakiem.

W tym drugim przypadku trzeba wypatrzyć wąską cieśninę pomiędzy półwyspem Mały Ostrów a wyspą Duży Ostrów, którędy wpływa się na Łabędzi Szlak. Po przedostaniu się przez cieśninę możemy do woli penetrować zakątki Łabędziego Szlaku: cieniste zatoki i cieśniny pomiędzy wyspami: Sosnowy Ostrów, Świtałowy Ostrów, Wronie Kępy, Górny Ostrów, Wyspą Ptasią, Wyspą Muszli, Wyspą Olchową, Wyspą Czapli, Wielką Kiermuzą i Dębową Górką, która łączy Łabędzi
Szlak ze szlakiem głównym, pomiędzy Zatoką Czarną i półwyspem Olchowy Róg.

W zamierzchłych czasach wszystkie wyspy Łabędziego Szlaku na Kisajnie były miejscami pogańskiego kultu. Archeolodzy odkryli na nich obwałowania i inne ziemne konstrukcje, służące celom kultowym. Obecnie wszystkie są ścisłymi rezerwatami przyrody, więc nie wolno przy nich cumować, ani robić sobie tutaj biwaków.