Wzór pedagoga

Powód był oczywisty: dla nich był wzorem pedagoga, któremu wiele zawdzięczali. Nieprzypadkowo szkołę powiatową, w której pracował, nazywano szkołą Jakuba Wagi.

Jakub Ignacy Waga przyszedł na świat 25 lipca 1800 r. w Grabowie w rodzinie ziemiańskiej. Uczył się w Szczuczynie, Łomży i Warszawie, by w 1821 r. wstąpić na wydział filozoficzny Uniwersytetu Warszawskiego. Po jego ukończeniu był nauczycielem w szkołach w Warszawie, Radomiu i Szczuczynie. W roku 1828 przeniósł się do Łomży i tu pozostał do końca swych dni.

Bardzo ciekawy był sposób klasyfikowania uczniów przez Jakuba Wagę. Co miesiąc sadzał ich według ocen. Po prawej stronie miejsca zajmowali ci z ocenami pozytywnymi, najlepsi w pierwszych ławkach. Natomiast po stronie lewej uczniowie z dwójkami i jedynkami. Ostatnia, "ośla" ławka była przeznaczona dla najgorszego ucznia. Jeżeli należało kogoś ukarać, Waga uderzał rózgą w stołek. Był przeciwnikiem kar cielesnych.

Jakub Waga w doskonały sposób potrafił łączyć pracę naukowo-badawczą z pedagogiczną. Jako naukowiec często brał udział w wycieczkach florystycznych, które organizował Uniwersytet Warszawski. Natomiast jako nauczyciel łomżyńskiej szkoły sam organizował takie wycieczki swym uczniom. Głównym celem tych eskapad była nauka zasad ochrony przyrody. Starał się wpajać uczniom, że świat roślinny to jeden z najważniejszych przyjaciół człowieka. Można więc stwierdzić, że Jakub Waga był jednym z prekursorów ekologii. W rozprawach naukowych zawsze dążył do tego, aby ich język był zrozumiały dla młodzieży. W swym wiekopomnym dziele "Flora Polska" Jakub Waga posługiwał się układem i nazewnictwem Linneusza, jako bardziej przystępnym. Należy jednak podkreślić, że nie kopiował mistrza.

Nauki przyrodnicze nie były jedynym przedmiotem nauczanym przez Wagę. Oprócz nich nauczał języka polskiego, kaligrafii, historii, geografii, a także matematyki. Te same zainteresowania i przymioty posiadał również brat Jakuba, Antoni. Telesfor Szpadkowski, zoolog i budowniczy, był uczniem Jakuba i Antoniego. W swoich wspomnieniach napisał, że słuchanie wykładów Jakuba w Łomży i Antoniego w Warszawie było swego rodzaju ucztą intelektualną.