Atlantyda - wyspa tajemnic

Jako swoje źródło podał ustną tradycję przechowywaną w ateńskim rodzie Solona, który miał usłyszeć tę historię od egipskiego kapłana.

Ludzie żyli tu na ziemi obfitującej w drewno, metale szlachetne i diamenty, które występowały tak powszechnie jak drzewa owocowe, warzywa i zioła. Wysokie góry chroniły mieszkańców przed mroźnymi północnymi wiatrami. Na łąkach, wśród strumieni i jezior pasły się ogromne stada oswojonych i dzikich zwierząt. Wyspa była podzielona na dziesięć prowincji. Każdą z nich rządził w harmonii i pokoju król. W mieście znajdowały się liczne świątynie, tereny wypoczynkowe oraz tor wyścigów konnych. Zimne i gorące źródła zasilały zbiorniki wody pitnej i łaźnie. W porcie stały rzędy doskonale wyposażonych, gotowych do rejsu okrętów.

Legenda głosi, że na wyspie Atlantyda stało miasto o tej samej nazwie. Na wzgórzu postawili królewski pałac ze świątynią Posejdona w środku. Była ona otoczona złotymi murami i wyłożona srebrem. W jej wnętrzu znajdował się złoty posąg boga powożącego rydwanem ciągniętym przez sześć skrzydlatych koni.

Przedstawiciele nauk humanistycznych dość krytycznie podchodzili do opisów starożytnego filozofa, uważając dzieje Atlantydy za utopijną historię wymyśloną przez Platona dla przedstawienia jego poglądów politycznych i społecznych.

Przez wieki naukowcy i poszukiwacze przygód próbowali odnaleźć tajemniczą wyspę. Zarys ruin zatopionego miasta "widywano" już m.in. w okolicy Ameryki, Oceanu Atlantyckiego, Karaibów, Krety, Antarktydy i Południowej Hiszpanii.

Atlantyda znalazła swoje odbicie w literaturze jak i we współczesnej kulturze masowej. Zajmowali się nią Arthur Conan Doyle, Aleksy Tołstoj, J.R.R. Tolkien, a nawet nasza noblistka - Wisława Szymborska. Na historii wyspy opiera się kilka filmów fabularnych i animowanych. Sięgnęli po nią też twórcy gier komputerowych.