Felieton: Stolica kultury

Póki co, warto spróbować wszystkiego po trochu, by zobaczyć "w praniu", co najbardziej przypadnie białostoczanom oraz turystom do gustu. Coś na tyle atrakcyjnego, by nawet o północy drogą od południa jechali do nas turyści ze Wschodu. Inaczej szkoda zachodu. Aktualnie takim magnesem jest plenerowa wystawa "Ziemia z nieba", której dokładne obejrzenie wymaga co najmniej dwóch godzin, a żadna minuta nie jest stracona. Po takiej wystawie zamarzyła mi się mapa. Świata, Europy lub Polski, może być też Podlasia lub sam plan Białegostoku wymalowany na całej powierzchni Rynku, po którym można by łazić, skakać i zwiedzać własnonożnie. Ba, nie wykluczam, że niektórzy ostatni klienci pubów zamiast wydawać na taksówkę, znaleźliby swoją ulicę na planie i tam spędziliby noc. Turyści poznawaliby trasy miejskich autobusów i wsiadając do nich znaliby już trasę na pamięć. A o ileż krócej trwałby remont całych ulic, do których renowacji wystarczyłoby wiaderko farby. Życie całego miasta rzeczywiście skupiłoby się w jednym miejscu, aż w końcu rozpoczęłaby się debata, jak ludzi z placu miejskiego wyprowadzić. I dopiero mając takie problemy można by było uważać się za metropolię i z całą stanowczością starać się... ba - żądać przyznania nam statutu Europejskiej Stolicy Kultury.