Hajnowianie odwiedzają groby swoich bliskich. Pamiętają też o nieżyjących kapłanach i ofiarach wojny

Hajnowski cmentarz katolicki jest równie młody jak miasto - pierwszy pochówek miał tu miejsce w maju 1923 r. dlatego też nie znajdziemy na nim zabytkowych grobów i rzeźbionych przed wiekami monumentów, mimo tego jednak nie brakuje tu miejsc ciekawych i ważnych dla mieszkańców. Hajnowianie tradycyjnie odwiedzają miejsca pochówku Tadeusza i Pelagii Rakowieckich, nauczycieli z różnych szkół i osób znanych w mieście.

Największym szacunkiem darzą od lat trzech hajnowskich proboszczów, którzy pochowani są na specjalnie wydzielonej części cmentarza. Ludzie przychodzą pojedynczo i całymi rodzinami, wspominając szczególnie lubianego ks. Ignacego Wierobieja.

Ten ksiądz mnie chrzcił - można usłyszeć przy grobach księży. - Nie miał ksiądz Wierobiej dobrej pogody w czasie pogrzebu, ziemia była tak zmarznięta, że trzeba było kuć w niej. Ksiądz umarł w styczniu, mrozy były wtedy siarczyste i ziemia na metr skamieniała.

Groby księży otoczone są szpalerem mogił osób zamordowanych w czasie wojny przez Niemców. Podobnie jak kilkadziesiąt lat temu, tak i teraz hajnowianie przychodzą tu spacerując wzdłuż wszystkich mogił.

Pamiętam jak w dzieciństwie rodzice przychodzili tu ze mną i odczytywaliśmy wszystkie nazwiska po kolei - wspomina Krystyna Sadowska. - Nikt z naszej rodziny nie jest tu pochowany, ani nie zginął w czasie wojny. Jednak to było zawsze takie szczególne miejsce, które trzeba było odwiedzić, bo są tu także mogiły zbiorowe niezidentyfikowanych osób. Rodzice nauczyli mnie, że trzeba tu przyjść i odwiedzić te groby, dlatego tego samego uczę moje dzieci.

Tradycyjnie też wzdłuż chodnika nieopodal cmentarza rozstawiono stragany z łakociami i zabawkami, które przyciągają dzieci. Można tu także kupić znicze, chryzantemy i stroiki nagrobne.