Historie świętych - część II

Czczona jest we wszystkich Kościołach chrześcijańskiego Zachodu i Wschodu, a liczba legend, podań, quasi-dokumentów związanych z jej życiem jest wręcz niezliczona.

Początek kultu Barbary umiejscawia się przed VII w., z tego bowiem stulecia pochodzi opowieść, która B. przedstawia jako córkę zamożnego "poganina" imieniem Dioskor (Dioskur?). Ojciec, widząc że Barbara skłania się ku wierze chrześcijańskiej, zamykał ją w wieży, ona zaś - pozostając w odosobnieniu - przyjęła chrzest.

Rozsierdzony ojciec zabił ją, za co spotkała go kara - zginął od uderzenia pioruna.

U Skargi istnieje inna wersja tej legendy. Barbara obdarzona niezwykłą urodą, zamykana była przez ojca w wieży dlatego, by "lada kto na jej urodę nie patrzył", ona zaś była owemu więzieniu rada, albowiem dzięki niemu mogła oddawać się życiu duchowemu, a nie doczesnemu. Nie chciała także przyjąć żadnego z kandydatów na męża, jakich raił jej ojciec, mówiąc, że została już poślubiona Bogu.
Zniechęcony i rozzłoszczony Dioskor postanowił więc wyjechać "w daleką stronę, aby się Barbara niejako stęskniła, a na jego radę zezwoliła". Przed wyjazdem kazał murarzom wybudować wspaniałą łaźnię (termę), w której miały być jedynie dwa okna. B., niepomna poleceń ojca, wymogła na rzemieślnikach, aby w nowej budowli uczynili trzy okna - jako symbol Św. Trójcy, na murze zaś umieściła znak krzyża.

Rozsierdzony ojciec po powrocie chciał ukarać murarzy, jednak B., wstawiwszy się za nimi, wygłosiła płomienną mowę, w której głosiła chwałę Chrystusa. Dioskor dobył miecza i chciał zabić córkę; ta jednak umknęła.

Uciekając, natknęła się na skałę, która - i jest to jeden z cudów, który wyznacza wymiar kultu B. - rozwarła się przed nią, dając jej drogę, i zamknęła ponownie przed okrutnym ojcem.

Więcej informacji na temat św. Barbary w drugim tomie serii "Historie świętych". Tam także sylwetki innych błogosławionych i świętych od Augustyna do Cyryla.