Jesteśmy tu, by pamiętać

- Po raz pierwszy przyjechali tu dziś młodzi ludzie z armii izraelskiej - mówi Piotr Kadlick, przewodniczący Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Polsce. - Przyjeżdżają do Polski na tzw. ścieżki edukacyjne.
Uczestnicy uroczystości podkreślają, że ich obecność w Jedwabnem jest konieczna, by ocalić pamięć o tych, którzy stracili tu życie.
- Jestem tu już po raz 12 i póki starczy sił będę w każdą kolejną rocznicę - podkreśla Icchak Levin, który uniknął losu pomordowanych dzięki pomocy życzliwej polskiej rodziny.
Jak co roku w uroczystościach nie wzięły udziału władze Jedwabnego, a kilku zaciekawionych mieszkańców pojawiło się tylko na chwilę.
- Mieszkańcy Jedwabnego nie muszą się tego miejsca bać, wstydzić, ani przechodzić obok ze spuszczoną głową - podkreśla ksiądz Wojciech Lemański, członek Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów. - Przecież to miejsce może być jedną ze stacji drogi krzyżowej lub ołtarzem podczas procesji Bożego Ciała. Ale trzeba dialogu i autorytetów, aby to osiągnąć.
Wielu mieszkańców Jedwabnego nie zgadza się z wynikami śledztwa Instytutu Pamięci Narodowej, który ustalił, iż 10 lipca 1941 roku w płonącej stodole życie straciło nie mniej niż 340 osób pochodzenia żydowskiego. Pracownicy IPN-u przyjęli, że polska ludność miała w tej zbrodni, jak to określono "rolę decydującą", ale "można założyć", że jej inspiratorami byli Niemcy. Podczas uroczystych obchodów 60. rocznicy tragedii Aleksander Kwaśniewski, prezydent Polski przeprosił za zbrodnię.