Kłusowanie to rodzinna tradycja

Na 60 tys. hektarach powierzchni BPN jest ok. 650 łosi, tyle samo jeleni i jeszcze więcej dzików, saren i zajęcy. Biebrza zaś uznawana jest za najbardziej rybną rzekę w Polsce. Wszystko to stanowi pokusę dla amatorów dziczyzny, choć jej zdobycie nie jest już tak łatwe, jak było w latach 80-tych. Niemniej i współcześni "tubylcy" nie rozumieją, dlaczego park ogranicza ich "przywileje".
- "Rodowe tradycje" drzemią jeszcze w potomkach wielu rodzin, bo przed świętami w lasach pojawiają się dziesiątki drucianych pętli - zauważa nadleśniczy Bogusław Zieliński.
Straż parkowa i leśnicy zbierali śmiercionośne pułapki w okolicach wsi Krynica, Szorce, Szafranki i Zajki. Każdy spływ rzeką przynosił też podobne "trofea" w postaci kłusowniczych sieci. Tych matni najwięcej jest zwykle w okolicach Lipska, Dębowa, Dawidowizny, Krzeczy, Burzyna i Brzostowa. Tej zimy kłusownikom sprzyja jeszcze aura.
- W święta mają więcej zamówień, bo w niektórych restauracjach "ryba prosto z wody" stanowi żelazną pozycję w menu. My zdejmujemy sieci, a kłusownicy je stawiają i tak na okrągło. Ciężko złapać ich na gorącym uczynku, a tylko wtedy można postawić zarzut kłusownictwa - mówi Henryk Hiero, komendant straży parkowej.
Leśnicy często spotykają okaleczone zwierzęta.
- Widywałem już beznogie sarny i wychudzonego jak deska dzika bez "gwizdu" (końcówki ryja). Ich szanse na przeżycie w lesie pełnym drapieżników są bliskie zeru, więc z żalem trzeba skracać zwierzynie męczarnie... - opowiada Zieliński.
Kłusownicy na nic jednak nie zważają w pogoni za zyskiem. A ten kusi, bo dziczyzna jest w cenie, zaś tusza upolowanego łosia może ważyć ponad 200 kg. Ostatni przypadek skłusowania dorodnej klępy miał miejsce na wiosnę w okolicach Trzciannego. Wówczas leśniczy Eugeniusz Wilczewski zatrzymał na gorącym uczynku trzech uzbrojonych kłusowników. Trafili oni przed oblicze sądu. Po kilku dniach "nieznani sprawcy" spalili letniskowy dom tego leśnika...