Najpierw dostał nożem, a potem rozłupał napastnikowi głowę

Sylwetka autora

Jacek Przygucki, sędzia, Absolwent prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Po studiach rozpoczął pracę w Sądzie Rejonowym w Suwałkach. W 1998 r. został sędzią okręgowym. Od 2006 r. jest wiceprezesem Sądu Okręgowego, a od niedawna także członkiem zarządu
ogólnopolskiego stowarzyszenia sędziów "Iustitia". Żonaty, dwie córki.

Pasjonuje się historią regionu.

16 grudnia 1923 do domu mieszkańca wsi Rozguliny Macieja Kunasa przyszło sześciu znajomych, w tym bracia August i Maciej Redantowie. Przy kilku butelkach wódki zamierzali pograć w karty. Na początku atmosfera była miła.

Niestety, wraz z ilością spożytego alkoholu malała wśród grających tolerancja na zachowania innych. Między Kunasem a Augustem Redantem zaczęło dochodzić do kłótni na tle rozliczeń pieniężnych. Maciejowi Redantowi początkowo udawało się uspokoić brata. Po opróżnieniu 3 butelek wódki August wyzywał jednak gospodarza
od szulerów. Obaj wyszli na zewnątrz. August Redant ugodził dwukrotnie
nożem Macieja Kunasa w okolice klatki piersiowej. Ten zdołał jeszcze chwycić
nogę od ławy i kilkakrotnie uderzył nią w głowę napastnika. Tak skutecznie,
że właściwie rozłupał mu czaszkę. Ostatkiem sił wrócił do domu i zemdlał.

Redant zmarł kilka minut później.

Macieja Kunasa zatrzymano i zarzucono mu pobicie ze skutkiem śmiertelnym. Oskarżony bronił się, twierdząc, że to on był napastowany i działał w samoobronie. Wszak najpierw został ugodzony nożem.

Zaczął się proces. Świadkowie potwierdzili, że to zmarły zachowywał się awanturniczo i czepiał się oskarżonego, a gdy ten chciał go wyprosić z domu, nie posłuchał.

Sąd z uwagą pochylił się nad tą sprawą, stwierdzając, iż podsądny dopuścił
się zarzucanego mu czynu w stanie silnego wzruszenia psychicznego. Wziął też
pod uwagę jego młody wiek, dobrą opinie oraz fakt, że zajście zostało wywołane przez samą ofiarę oraz to, iż oskarżony w zdarzeniu został ciężko ranny.

Na koniec sąd napisał: "Będąc wtedyż ciężko ranionym przez ofiarę, kiedy to niewątpliwie odezwał się w nim instynkt samozachowawczy i pchnął go do zastosowania pierwotnej zasady oko za oko, ząb za ząb, uznaje za słuszne wymierzenie mu jako zasłużoną karę zamknięcie w twierdzy na przeciąg 3 miesięcy."

Wyrok nie był zaskarżony.

Opracowano na podstawie akt sądowych, znajdujących się w Archiwum Państwowym w Suwałkach.