Pierwsi chętni na Strażaka Roku

Lubię swoją pracę i nie mogę bez niej żyć - mówi Cezary Grygo, pierwszy strażak zawodowiec, który zgłosił się do naszego konkursu. Odpowiedział tak, pytany o to, czy warto być strażakiem co dzień ryzykując życie i oglądając ludzkie tragedie.

Najtragiczniejsze zdarzenie, jakie zapamiętał, to pierwszy wypadek samochodowy, do którego został wezwany. Dwa auta zderzyły się ze sobą, a siła uderzenia była tak wielka, że na miejscu zginęło małe dziecko podróżujące jednym z nich.

Tragedie i chwile grozy

- Widziałem ten obraz przed sobą jeszcze przez długi czas - opowiada Cezary Grygo. Inna akcja, jaką zapamiętał, miała miejsce w latach 90. Był pierwszy dzień świąt Wielkanocy, gdy strażacy odebrali zgłoszenie o pożarze w jednym z bloków w Mońkach. Pożar ogarnął kuchnię w mieszkaniu.
- Musieliśmy ewakuować blok i razem z kolegą wynieśliśmy z mieszkania na drugim piętrze gorącą butlę gazową - wspomina strażak. - Było niebezpiecznie, ale na szczęście skończyło się dobrze.

Cezary Grygo pracuje w Komendzie Powiatowej Państwowej Straży Pożarnej w Mońkach. Przygodę ze swoim zawodem zaczął w 1988 roku w Szkole Chorążych Pożarnictwa w Poznaniu, gdzie uczył się przez dwa lata.

Z inicjatywy żony

Pierwszą pracę podjął w Supraślu. Potem oddelegowano go do komendy w Białymstoku przy ul. Warszawskiej, lecz na dobre zagrzał miejsce w swojej rodzinnej miejscowości Mońkach, gdzie pracuje od grudnia 1990 roku.

Dlaczego zdecydował się wziąć udział w Plebiscycie Strażak Roku 2009 Gazety Współczesnej?
- Tak naprawdę zgłosiła mnie żona - śmieje się pan Cezary. - A ja się zgodziłem. Widocznie stwierdziła, że powinienem w tym uczestniczyć.