Tadeusz Trojanowski trwa na scenie nieprzerwanie od trzydziestu pięciu lat

Niewielu muzykom udaje się przez kilkadziesiąt lat tworzyć i wciąż zaskakiwać. Do takich, którzy to potrafią, należy zdecydowanie Tadeusz Trojanowski z Białegostoku. W tym roku obchodzi swoje 35-lecie pracy twórczej. I broni wcale nie składa.

Zaraża pasją do klasycznych dźwięków

Od kilkudziesięciu lat trwa na scenie i zaraża innych pasją. I to nie do muzyki popularnej, ale do poważnych, klasycznych dźwięków. Ukochał fortepian i to na nim wygrywa melodie, które zostają w uszach słuchaczy na długo.

- Zaczynałem od gry na akordeonie, ale w tamtych czasach wszyscy tak zaczynali - mówi Tadeusz Trojanowski. - Jednak najbardziej ukochałem fortepian. W moim odczuciu to właśnie ten instrument potrafi wyrazić najwięcej. Ma 88 klawiszy. To jakby dwie nieskończoności. I daje niesamowitą przestrzeń, harmonię.

Pan Tadeusz z lekkim uśmiechem na ustach wspomina swoją pierwszą kompozycję. Utwór miał tytuł "Dlaczego?" i jak się można domyśleć, traktował o nieszczęśliwej miłości.

- Miałem 19 lat - opowiada. - Przerwy w szkole muzycznej w Płocku wypełnione były graniem, improwizowaniem. Cieszyłem się, że wokół mnie gromadzą się koleżanki i koledzy. I są zainteresowani, artystycznie, duchowo upojeni moją muzyką i grą.
Wśród przysłuchujących się była pewna dziewczyna, flecistka.

- Myślałem, że może jest szansa, żeby się umówić - zapewnia pan Tadeusz. - Pojawiły się moje pierwsze, nieśmiałe próby. Nie udało się, przeżywałem to na swój sposób. Ale przynajmniej powstał z tego utwór, który do dziś pamiętam.
Później przyszedł czas na kolejne utwory, dedykowane już największej miłości Trojanowskiego - żonie, Lidii.
- Mam swój utwór, który można określić słowem "nieskończoność" - zapewnia pani Lidia. - Jest mi dedykowany, niezmiennie od 1987 roku.

- Cała dynamika żony się wyraża w tych pasażach i gamach, które zawarłem w kompozycji - dodaje Trojanowski. - Na końcu razem wchodzimy do Krainy Wielkiej Szczęśliwości. A to co najważniejsze mówimy cicho.
A o Trojanowskim już niedługo może być głośno, ponieważ muzyk myśli o tym, żeby napisać operę.