Widły i ryby

Rybołówstwo to jedno z najstarszych zajęć uprawianych na Su-walszczyźnie. Ludzie korzystali z dużej ilości "żyznych" jezior, z dziesiątkami gatunków ryb. Było to dobre źródło dochodu, tym bardziej że zakonnicy wprowadzając liczne posty zmuszali wręcz do spożywania ryb. W Wigrach, jak wynika z zachowanych z XVI wieku notatek, można było złowić głównie łososia, szczupaka i sieję, która rozsławia akwen do dzisiaj. Ryba trafiała przede wszystkim na stoły kamedułów, żyjących na wigierskim wzgórzu. Dokumenty wskazują, że zakonnicy wydzielili część jeziora, tworząc tzw. sadzawkę, w której hodowali ryby.
O tym, ale nie tylko, opowiada wystawa "Historia i tradycje rybołówstwa nad Wigrami", zorganizowana przez Wigierski Park Narodowy w podsuwalskim Czerwonym Folwarku. Ekspozycja zawiera kilkadziesiąt różnych przedmiotów służących do łowienia ryb, a zachowanych przez mieszkańców okolicznych wsi, park i suwalskie muzeum. W bazie rybackiej są więc niewody, chochle, widły, rybackie kosze. Jest część starej łubianki - pierwszej łodzi rybackiej oraz kuter, zbudowany przed 1939 rokiem, a użytkowany jeszcze dziesięć lat temu. Są też zdjęcia prezentujące sposób łowienia ryb pod lodem, czyli ile i gdzie trzeba wykuć przerębli, jak zarzucić sieć i czym przyganiać ryby, aby połów był jak najlepszy.
Na wystawie jest też samochód straży rybackiej, który na dnie Wigier przeleżał 25 lat. Zimą 1980 roku tarpanem strażnicy jechali przez jezioro, aby spłoszyć kłusowników. Kilkaset metrów od brzegu, na głębokości 38 metrów lód się załamał. Ludzie zdążyli wyskoczyć z auta, które poszło na dno. W ubiegłym roku odnaleźli je i wydobyli z wody suwalscy płetwonurkowie.
Ekspozycja prezentuje też mini-wylęgarnię ryb, która od 78 lat działa w pobliskiej wsi Tartak, też nad Wigrami.