Władysław Jaruzelski. Zrzekł się obywatelstwa polskiego

W latach II Rzeczpospolitej rodzina Jaruzelskich dzierżawiła majątek Trzeciny, który był położony w pobliżu Starej Rusi w województwie łomżyńskim.

Kiedy wybuchła wojna rodzina uciekła na wschód, co według nich dawało nadzieję na uniknięcie działań wojennych. Kiedy 10 września, rodzina Jaruzelskich opuszczała majątek Trzeciny myśleli, że wyjeżdżają jedynie na jakiś czas, nie przypuszczali, że opuszczają dom na zawsze.

W 1939 roku przekroczyli granicę Litwy. Władysław Jaruzelski, chcąc uniknąć deportacji złożył w imieniu swoim i niepełnoletnich dzieci: Wojciecha i Teresy podanie o przyznanie obywatelstwa Związku Socjalistycznych Republik Sowieckich, jednak trzeba było zrzec się posiadanego obywatelstwa i związanym z nim wszelkich praw.

Sytuacja rodziny Jaruzelskich była trudna i możliwe, że to zmusiło Władysława Jaruzelskiego do podjęcia takiej decyzji. Jednak jak napisał Piotr Gontarczyk w tygodniku "Uważam Rze", można to także zinterpretować jako przestępstwo przeciwko własnemu państwu, bo Polacy nawet będąc zmuszanymi nie przyjmowali sowieckiego obywatelstwa.

Aby uzyskać obywatelstwo, należało złożyć ankietę, w której należało odpowiedzieć na pytania m.in. dotyczące metryki, miejsc zamieszkania, wykształcenia. Władysław zataił w niej służbę w Wojsku Polskim.

Ankieta została sprawdzona przez NKWD. Okazało się, że Jaruzelscy mają majątek warty, jak napisał Władysław, "250 litów", co było wówczas wysoką wartością. Dane te były nieprawdziwe i stały się podstawą do aresztowania Władysława Jaruzelskiego jako "elementu niebezpiecznego socjalnie". Została podjęta także decyzja o deportacji całej rodziny.

"Uwżam Rze" napisało: "Jaruzelski był w przeszłości obszarnikiem, miał na terytorium byłej Polski majątek wartości 250 tysięcy rubli. W 1939 r. w czasie wojny polsko-niemieckiej uciekł na Litwę".